Αναλυτικό Πρόγραμμα Ταξιδιού – Ιαπωνία 14-30 Νοεμβρίου 2024.

Παρακάτω θα βρείτε το υπεραναλυτικό πρόγραμμα του ταξιδιού ανα ημέρα το οποίο έχουμε φροντίσει να είναι όσο πιο αναλυτικό γίνεται με φωτογραφίες και σχολιασμό καθώς θέλουμε να μπορέσουμε να σας δώσουμε να καταλάβετε πως σε αυτό το ταξίδι θα κάνουμε και θα δούμε πάρα πολλά καθώς το πρόγραμμα αυτό δεν αποτελεί ένα έτοιμο πρόγραμμα κάποιου τοπικού τουριστικού γραφείου αλλά έχει φτιαχτεί μετά απο προσωπικό ταξίδι στην Ιαπωνία, πολύ κόπο και μεράκι και αμέτρητές ώρες έρευνας έτσι ώστε να μπορέσουμε να προσφέρουμε ένα όσο πιο αυθεντικό και αντιπροσωπευτικό ταξίδι.

Πρόκειται για ένα ταξίδι φτιαγμένο απο ταξιδιώτες που απευθύνεται σε ταξιδιώτες.

Το Πρόγραμμα

Το παρακάτω πρόγραμμα είναι ενδεικτικό και δεν ειναι υποχρεωτικό να ακολουθήσουν όλοι αλλά σκοπεύουμε να το ακολουθήσουμε έτσι ώστε να βιώσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον προορισμό.

Όποιος επιθυμεί φυσικά και μπορεί να αυτονομηθεί όπου αυτό είναι εφικτό και δεν επηρεάζει την ροή του προγράμματος και μπορούμε να δώσουμε και προτάσεις για αξιοθέατα,δραστηριότητες κτλ.

Είμαστε ταξιδιώτες εξάλλου μην το ξεχνάμε και οχι τουρίστες και θέλουμε ο καθένας να χαρεί με ασφάλεια πάντα τον προορισμό με τον δικό του τρόπο!

Ωστόσο όποιος απομακρύνεται απο την υπόλοιπη παρέα το κάνει με δική του ευθύνη δείχνοντας και την δέουσα προσοχή καθώς δεν θα βρίσκεται μαζί με τους υπόλοιπους.

Σε περιπτώσεις ανωτέρας βίας όπως ο καιρός όπου δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό προφανώς αλλά και σε περιπτώσεις που αξιοθέατα είναι κλειστά θα προσαρμόζουμε το πρόγραμμα μας ανάλογα.

Στο τέλος προγράμματος υπάρχει και μια φόρμα συμμετοχής και σε περίπτωση που σε ενδιαφέρει να ακολουθήσεις θα χαρούμε να ταξιδέψουμε μαζί σε αυτό το ταξίδι ζωής στην Ιαπωνία!!

Ημέρα 1η

Η περιπέτεια μας ξεκινά το πρωινό της 14ης Νοεμβρίου όπου συναντιόμαστε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος έτοιμοι για να πετάξουμε.

Έχουμε αρκετές ώρες πτήσης μπροστά μας και μια στάση λίγων ωρών στην Doha του Qatar και έπειτα ο προορισμός μας θα είναι το Tokyo της Ιαπωνίας.

Οπλισμένοι με υπομονή,αρκετές βόλτες μέσα στο αεροσκάφος και καλή διάθεση οι ώρες θα περάσουν και αφότου διανύσουμε περίπου 10 χιλιάδες χιλιόμετρα ο κόπος μας θα ανταμειφθεί καθώς θα φτάσουμε την επόμενη μέρα, επιτέλους στην πολυπόθητη Γη του Ανατέλλοντος Ηλίου, την Ιαπωνία.

Καθώς ταξιδέυουμε ο ήλιος δύει για να ανατείλει ξανά και να δύσει πάλι καθώς επιτέλους πλησιάζουμε στην Ιαπωνία.

Ημέρα 2η

Έπειτα απο ένα μεγάλο ταξίδι προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Narita του Τόκυο το απόγευμα της επόμενης ημέρας.

Καλώς ήρθαμε λοιπόν στην Ιαπωνία!!

Πρωτού όμως μπούμε στο τρένο για να πάμε στην πόλη έχουμε να κανονίσουμε μερικά πολύ σημαντικά πρακτικά πράγματα για το συνολικό ταξίδι μας όπως να αλλάξουμε χρήματα στο τοπικό νόμισμα, να πάρουμε μια τοπική κάρτα sim για internet και το πιο σημαντικό να πάρουμε κάρτα και πάσο για τα μέσα μεταφοράς στις πόλεις και τα γρήγορα τρένα εκτός πόλεων τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε πάρα πολύ κατά το ταξίδι μας.

Έχοντας τελειώσει με τα διαδικαστικά λοιπόν μπαίνουμε στο τρένο και πάμε προς το κέντρο του Τόκυο και συγκεκριμένα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό απο όπου θα αλλάξουμε τρένο και σε λίγα λεπτά θα βρισκόμαστε στην περιοχή του ξενοδοχείου μας.

Μετά απο περίπου 1 ώρα φτάσαμε στην αχανή μητρόπολη του Tokyo μια πόλη περίπου 40 εκατομμυρίων που αποτελεί την την μεγαλύτερη στον κόσμο και την οποία θα εξερευνήσουμε τις επόμενες ημέρες. Για την ώρα πάμε στο ξενοδοχείο μας να τακτοποιηθούμε και να ξεκουραστούμε λίγες ώρες έπειτα απο το μεγάλο και κουραστικό ταξίδι που είχαμε.

Όσοι απο εμάς πεινάμε μπορούμε να δοκιμάσουμε το πρώτο μας ιαπωνικό γεύμα σε έναν απο τους πολλούς εμπορικούς δρόμους της περιοχής.

Στη Ιαπωνία υπάρχουν πολλές επιλογές για φαγητό όπως τα μαγαζιά Teishoku που προσφέρουν συγκεκριμένα και προσιτά σετ με φαγητό όπως το Gyudon(μπολ με ρύζι και κομμάτια τηγανητού μοσχαριού) που είναι ένα νόστιμο και οικονομικό πιάτο.

Αργότερα κατά το βραδάκι όσοι θέλουμε βγαίνουμε εκεί κοντά για να πάρουμε μια γεύση της νυχτερινής ζωής.

Συγκεκριμένα θα πάμε στην περιοχή Shimbashi , ένα μέρος πλάι στον σταθμό του τρένου όπου υπάρχουν αρκετά στενά γεμάτα με παραδοσιακές ιαπωνικές ταβέρνες /μπαρ που ονομαζονται Izakaya και που οι Ιάπωνες επισκέπτονται το βράδυ για να ξεσκάσουν μέτα απο μια δύσκολη μέρα στην δουλειά.

Τρώγοντας παρέα με τους ντόπιους θα κατανοήσουμε πολλά πράγματα για την ιαπωνική κοινωνία και τους ανθρώπους την απαρτίζουν.

Μια κοινωνία με πάρα πολλούς και αυστηρούς κανόνες τους οποίους όλοι έχουν μάθει να τηρούν για το καλό του συνόλου και γιαυτό τον λόγο όλα στην Ιαπωνία είναι τόσο οργανωμένα και προκαλούν έκπληξη στους επισκέπτες των ξένων χωρών.

Ωστόσο τα βράδια στα δεκάδες Izakaya της πόλης όπου το Sake(ιαπωνικό κρασί απο ρύζι) ρέει άφθονο και τα Yakitori(καλαμάκια κοτόπουλο) έρχονται το ένα μετα το άλλο, οι κανόνες χαλαρώνουν για λίγο και οι ιάπωνες δείχνουν ένα πιο οικείο πρόσωπο.

Έπειτα απο μια ενδιαφέρουσα βραδιά τόσο για το στομάχι αλλά και το μυαλό επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Για όσους δεν ακολούθησαν απόψε λόγο κούρασης και έμειναν στο ξενοδοχείο ,έχουμε φροντίσει να ξαναπάμε σε κάποια Izakaya ένα απο τα επόμενα βράδια του ταξιδιού έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι να βιώσουν την εμπειρία αυτή.

Αύριο ξεκούραστοι και με το φως της ημέρας θα δούμε πολλά απο όσα έχει να μας προσφέρει η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου.

Ημέρα 3η

Μια νέα μέρα ξεκινά στο Τόκυο και ξεκούραστοι πια είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε όσα έχει να μας προσφέρει η πόλη.

Σήμερα θα κινηθούμε στις ανατολικές περιοχές της πόλης για να γνωρίσουμε την πιο παραδοσιακή πλευρά του Τόκυο.

Πρώτη μας στάση μια απο τις πιο γνωστές αγορές της πόλης, η αγορά Tsukuji στην οποία πουλάνε κυριώς ψάρια και θαλασσινά ωστόσο υπάρχουν και αρκετές επιλογές για κρεατικά φρούτα και λαχανικά καθώς και πολλά μαγαζιά με φαγητό.

Πριν λίγα χρόνια στην αγορά αυτή γινόντουσαν δημοπρασίες για την αγορά τόνου και συγκεκριμένα του τόνου με το μπλε πτερύγιο (Bluefin Tuna) που είναι και ο πιο ακριβός τόνος παγκοσμιώς.

Στην αγορά αυτή με τις τόσες πολλές μυρωδιές και φαγητό θα έχουμε την ευκαιρία να φάμε πρωινό και συγκεκριμένα να δοκιμάσουμε την γνωστή ιαπωνική ομελέτα Tamagoyaki αλλά και φρέσκο Sushi.

Φεύγοντας απο την αγορά Tsukiji θα επισκεπούμε τον ναο Tsukiji Honganji ο οποίος και θα αποτελέσει για πολλούς απο εμάς την πρώτη επαφή με τον Ιαπωνικό Βουδισμό καθώς θα είναι ο πρώτος βουδιστικός ναός που θα δούμε στην Ιαπωνία.

Ο ναός αυτός αποτελεί έναν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά ναό καθώς είναι φτιαγμένος απο πέτρα και όχι απο ξύλο που είναι συνήθως φτιαγμένοι οι βουδιστικοί ναοί. Φτιάχτηκε με εμφανής ινδικές αρχιτεκτονικές επιρροές το 1934 έπειτα από τον μεγάλο σεισμό του 1923 που κατέστρεψε το προηγούμενο ιερό που βρισκόταν εδώ απο το 1679.

Ο ναός Tsukiji Honganji ανήκει στην σχολή του Ιαπωνικού Βουδισμού που ονομάζεται Jōdo (Σχολή της Καθαρής Γης) της οποίας παρακλάδι ή σέκτα αποτελεί η σχολή Jōdo Shinshu στην οποία ανήκει ο ναός και που δημιουργήκε απο έναν μοναχό που ονομαζόταν Shinran.

Η Σχολή της Καθαρής Γης αποτελεί την πιο διαδεδομένη στην Ιαπωνία και παρόλο που οι Ιάπωνες δεν χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ως ιδιαίτερα θρησκευόμενους πάρα πολλοί απο αυτόυς επισκέπτονται τα βουδιστικά ιερά συχνά για να προσευχηθούν.

Στην σχολή της Καθαρής Γης λατρεύεται ο Βούδας Αμιντά(Amida Nyorai) ένας απο τους 28 Βούδες που υπήρξαν στον κόσμο ανα τους αιώνες σύμφωνα με τον Βουδισμό.

Κατά το ταξίδι μας στην Ιαπωνία αυτές τις μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε πολλούς και διαφορετικούς Βουδιστικούς ναούς που ανήκουν σε διάφορες σχολές και σέκτες του Ιαπωνικού Βουδισμού και να κατανοήσουμε περισσότερα για αυτόν.

Φεύγοντας απο την περιοχή Tsukuji ερχόμαστε στην περιοχή Asakusa στις όχθες τους ποταμού Sumida ενός απο τους σημαντικότερους ποταμούς που διασχίζουν την πόλη, με απέναντι μας να βρίσκεται ο δήμος Sumida με τον χαρακτηριστικό πύργο ραδιοτηλεόρασης Tokyo Skytree, το υψηλότερο κτίριο στην χώρα να τραβά τα βλέμματα!

Η περιοχή της Asakusa απιοτελεί μια απο τις παλαιότερες περιοχές της πόλης του Τόκυο και είναι κομμάτι μιας γεωγραφικής περιοχής που ιστορικά ονμάζεται Shitamachi και που την εποχή Edo(1603-1868) αποτελούσε τον τόπο που ζούσαν οι κατώτερες κοινωνικά κάστες όπως έμποροι και τεχνήτες.

Εδω βρίσκεται ο βουδιστικός ναός του Senso-ji ένας απο τους παλαιότερους στο Τόκυο με την είσοδο του να ξεκινά απο την εντυπωσιακή κόκκινη πύλη Kaminarimon.

Η πύλη Kaminarimon ονομάζεται και πύλη του Κεραυνού και έχει στην είσοδο της ένα χαρακτηριστικό πελώριο φανάρι απο χαρτί και μπαμπού το οποίο ονομάζεται Chochin.

Το κύριο ιερό είναι αρκετά μακριά απο την πύλη αυτή και πρέπει να περπατήσουμε ένα μονοπάτι το όποίο ονομάζεται Sando για να φτάσουμε στον ναό.

Στην περίπτωση μας το μονοπάτι αυτό είναι ο εμπορικός δρόμος Nakamise Dori που αποτελείται απο δεκάδες μαγαζιά με φαγητό και κυρίως σουβενίρ.

Στον δρόμο αυτόν οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να αγοράσουν πολλά και διάφορα ιδιαίτερα σουβενίρ όπως οι βεντάλιες Sensu, τα ιαπωνικά παπούτσια Zori ,οι χαριτωμένες γάτες Maneki Neko αλλά και ένα ξεχωριστό γούρι κούκλα που λέγεται Daruma.

Έχοντας περπατήσει τον δρόμο Nakamise φτάνουμε στην δεύτερη πύλη του ναού την οποία αφότου περάσουμε θα βρισκόμαστε πλέον μπροστά στο κύριο ιερό.

Εδώ βρίσκεται μια πελώρια πενταόροφη παγόδα η οποία θεωρείται πως περιέχει τις στάχτες του Βούδα.

Η συγκεκριμένη δεν είναι ανοιχτή για το κοινό και χρησιμοποιείται κυρίως για νεκρόσιμες τελετές.

Εδώ επίσης συνανατάμε κάποια μικρά κτίρια τα οποία πουλάνε φυλακτά αλλά και Omikuji.

Τα Omikuji αποτελούν χρησμούς/μηνύματα απο τους θεούς και ο ενδιαφερόμενος ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδικασία για να τα αποκτησει.

Αφο υδώσει ένα χρηματικο ποσό τραβά ένα λεπτό κομμάτι ξύλο απο ένα μεταλλικό κουτί το οποίο αναγράφει έναν αριθμό ο οποίος αντιστοιχεί σε ένα συρτάρι μέσα στο οποίο βρίσκεται ένα κομμάτι χαρτί το οποίο αναγράφει πόσο καλή ή κακή τύχη έχει κάποιος.

Εαν έχει καλή το κρατά αλλιώς το δένει σε ένα συγκεκριμένο σημείο για να διώξει την κακή τύχη από πάνω του.

Αρκετοί πιστοί και επισκέπτες είθισται πριν μπούν στο κύριο κτίριο του ναού να αγοράζουν θυμίαμα το οποίο ανάβουν και τοποθετούν σε ένα συγκεκριμένο σημείο.

Έπειτα με τα χέρια τους οδηγουν τον καπνο επάνω τους έτσι ώστε συμβολικά να εξαγνιστούν και να μπορέσουν να έρθουν σε επαφή αργότερα με την βουδιστική θεότητα του ναού.

Σε πολλά σημεία στον ναό παρατηρούμε ένα σύμβολο το οποίο έμεις στις δυτικές χώρες έχουμε συνδέσει δυστυχώς λόγω των τραγικών γεγονότων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου με την Ναζιστική Σβάστικα.

Ωστόσο για όσους είτε είναι βουδιστές είτε γνωρίζουν το σύμβολο αυτό είναι ένα αρχαίο σύμβολο συνδεδεμένο τόσο με τον Ινδουισμό αλλά και τον Βουδισμό και γιαυτόν τον λόγο το συναντάμε στα Βουδιστικά ιερά.

Οι πιστοί αφοτου έχουν ρίξει ένα νόμισμα στο παγκάρι συνήθως νόμισμα των 5 γεν το οποίο είναι ευτελούς αξίας αλλά θεωρείται τυχερό, προσεύχονται και αποχωρούν.

Στον ναό αυτό δεν λατρεύεται κάποιος Βούδας αλλά μια Μποντισάτβα και συγκεκριμένα η θεά του Ελέους και της Συμπόνιας που οι Ιαπωνες αποκαλούν θεά Kannon.

Μποντισάτβα θεωρείται όποιο πλάσμα έχει φτάσει κοντά στην φώτιση και παρόλα αυτά επιλέγει με αυταπάρνηση να παραμείνει στον κόσμο των θνητών για να τους βοήθήσει να φτάσουν και εκείνοι στην φώτιση.

Παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος του ναού δεν είναι αρχαίο καθώς υπέστει πολλές καταστροφές τόσο πολύ παλιά αλλά και πρόσφατα στους βομβαρδισμούς του Δευτέρου Παγκοσμίου και ανακατασκευάστηκε, ο ναός Senso-Ji θεωρείται ο πιο σημαντικός βουδιστικός ναός της πόλης.

Κοντά στον ναό Senso-ji παρατηρούμε μια περίεργη πύλη η οποία σηματοδοτεί την είσοδο για τον σιντοϊστικό ναό Asakusa-Jinja.

Σε κάθε σιντοϊστικό ιερό υπάρχει ένας χώρος που ονομάζεται Chozuya όπου οι πιστοί πλένουν τα χέρια και το στόμα τους πρωτού πάνε να προσευχηθούν στον ναό.

Η Chozuya ανήκει παραδοσιακά στον σιντοϊσμό αλλά την χρησιμοποιούν και στον Βουδισμό.

Την είσοδο πριν τον ναό προστατεύουν τα Komainu μυθικά πλάσματα με την μορφή σκυλιού και λιονταριού.

Οι πιστοί αφού ριξουν ένα νόμισμα στο παγκάρι και υποκλιθούν προσεύχονται στο Kami (θεότητα)του ναού.

Στον Σιντοϊσμό λατρεύονται οι θεότητες που ονομάζονται Kami οι οποίες μπορεί να έιναι οτιδήποτε στην φύση ακόμα και τα πνέυματα σημαντικών ανθρώπων.

Ο μύθος λέει πως 3 ψαράδες μια μέρα καθώς ψάρευαν στα νερά του ποταμού Sumida έπιασαν στα δίχτυα τους ένα χρυσό άγαλμα της θεάς Kannon.

To άγαλμα αυτό πήρε ένας βουδιστής μοναχός και ίδρυσε το ιερό του Senso-ji που βρίσκεται εκεί κοντά.

Ο ναός Asakusa-Jinja τιμά λοιπόν αυτούς τους 3 ψαράδες!

Έχοντας δεί 2 ναούς αντιπροσωπευτικούς των δύο σημαντικότερων θρησκειών της Ιαπωνίας συνεχίζουμε για την περιοχή Ueno που βρίσκεται πολύ κοντά.

Το πάρκο Ueno δημιουργήθηκε το 1873 ως το πρώτο δυτικού τύπου πάρκο και ως σήμερα το προτιμούν τόσο οι ντόπιοι για να κάνουν την βόλτα τους αλλά και οι επισκέπτες που θέλουν για λίγο να ξεφύγουν απο την βαβούρα της πόλης.

Μέσα στο πάρκο Ueno βρίσκονται αρκετά μουσεία όπως το Εθνικό μουσείο του Τόκυο.

Ένα ενδιαφέρον άγαλμα που βρίσκεται εντός του πάρκου είναι αυτό του Saigo Takamori ο οποίος είναι γνωστος στην ιστορία ως ο τελευταίος Σαμουράι.

Στην δυτική πλευρά του πάρκου βρίσκεται η μικρή λίμνη Shinobazu που αποτελείται απο εκατοντάδες λωτούς δημιουργώντας μια γραφική όαση στην μέση της πόλης.

Ενδιαφέρον έχει ένας μικρός ναός που βρίσκεται σε ένα τεχνητό νησάκι στην μέση της λίμνης και είναι αφιερωμένος στην θεότητα Benzaiten η οποία είναι η θεά όλων όσων ρέουν δηλαδή του νερού του χρόνου, της μουσικής και της γνώσης.

Το υπόλοιπο κομμάτι της λίμνης προσφέρεται για βόλτα με βαρκούλες, επίσκεψη στον ζωολογικό κήπο του πάρκου αλλά και γενικά για βόλτα ανάμεσα στις κερασιές που είναι πολύ όμορφες ειδικά κατά την άνοιξη.

Έπειτα απο την βόλτα στο πάρκο επιστρέφουμε στην πόλη.

Πριν πάμε πίσω στο ξενοδοχείο για ξεκούραση κάνουμε μια βόλτα για ψώνια φαγητό και καφέ στην αγορά Ameyoko που βρίσκεται εκεί κοντά.

Η αγορά Ameyoko είναι μια απο τις γνωστές αγορές του Τόκυο η οποία εικάζεται πως πήρε το όνομα της απο τα πολλά μαγαζιά που πουλούσαν καραμέλες εδώ(στα ιαπωνικά η καραμέλα λέγεται Ame).

Άλλη μια εξήγηση είναι ότι πηρε το όνομα της απο την λέξη America, αμερική δηλαδή καθώς έδω βρισκόταν η μαύρη αγορά μετα το τέλος του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου όταν η Αμερική είχε τον έλεγχο της ηττημένης Ιαπωνίας.

Στην αγορά αυτή βρίσκουμε κρεατικά ψαρικά λαχανικά φρούτα αλλά και κάποια μαγαζιά που πουλάνε ρούχα.

Φυσικά και εδώ υπάρχουν καφέ και εστιατόρια για φαγητό και καθώς πλησιάζει η ώρα του μεσημεριανού πάμε να δοκιμάσουμε ακόμα ένα ιαπωνικό πιάτο.

Ένα απο τα πιάτα που θα δοκιμάσουμε στην αγορά αυτή είναι το Tendon Tempura το οποίο είναι ένα μπολ με ρύζι και τηγανητά θαλασσινά ή λαχανικά στην κορυφή του το οποίο συνοδεύεται με ένα ζεστό μπολ με Soba(ιαπωνικά νουντλς).

Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση και κατά το απογευματάκι πάμε να δούμε την πόλη ψηλά απο ένα ιδιαίτερο μέρος.

Αφού ξεκουραστήκαμε ήρθαμε να δούμε τον πελώριο Πύργο του Τόκυο που είναι ένα απο τα σύμβολα της πόλης.

Ο πύργος αυτός φτιάχτηκε το 1958 ως πύργος ραδιοτηλεόρασης για την περιφέρεια του Kanto στην οποία ανήκει το Τόκυο.

Σχεδιάστηκε στα πρότυπα του πύργου του Άιφελ τον οποίο και ξεπερνά μόλις 3 μέτρα με ύψος και στα 333 μέτρα και αποτελεί σύμβολο της μεταπολεμικής ανάπτυξης της Ιαπωνίας μετά την συντριπτική της ήττα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Απο εδώ ψηλά έχουμε μια πρώτη γνωριμία με την πόλη και θα είμαστε τυχεροί εαν δούμε το μεγαλοπρεπές βουνό Fuji στον ορίζοντα καθώς ο ήλιος δύει.

Έπειτα απο ένα θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα με θέα την πόλη κατεβαίνουμε απο τον Πύργο του Τόκυο και επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για λίγη ακόμα ξεκούραση και αργότερα όσοι θέλουν ακολουθούν για μια ακόμα βραδινή εξόρμηση στα Izakaya της πόλης.

Προορισμός μας για απόψε η περιοχή Yurakucho όπου υπάρχουν δεκάδες Izakaya που έρχονται οι ντόπιοι και αρκετά απο αυτά βρίσκονται κυριολεκτικά κάτω απο τις γραμμές του τρένου!

Απόψε θα δοκιμάσουμε εκτός απο Yakitori(καλαμάκι κοτόπουλο) και πεντανόστιμα Yakiton(καλαμάκι χοιρινό) σε διάφορες παραλλαγές όπως συκώτι, στήθος ακόμα και καρδιά καθώς χρησιμοποιούν όλα τα μέρη του ζώου.

Έπειτα απο μια γεμάτη μέρα εξερεύνησης στο Τόκυο και έχοντας πάρει μια καλή γεύση όσον αφορά την πιο παραδοσιακή πλευρά της πόλης επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση περιμένοντας με ανυπομονησία όλα τα καινούργια πράγματα που θα δούμε και θα κάνουμε την επόμενη μέρα.

Ημέρα 4η

Καλημέρα και μια νέα μέρα ξημερώνει στο Τόκυο!

Η σημερινή μέρα θα είναι αφιερωμένη στην εξερεύνηση των δυτικών περιοχών του Τόκυο οι οποίες και αποτελούν την πιο μοντέρνα πλευρά της πόλης.

Ωστόσο σήμερα θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και τον σημαντικότερο ναό ο οποίος είναι συνδεδεμένος με τον Σιντοϊσμό(Shinto) την γηγενή θρησκεία της Ιαπωνίας.

Χρησιμοποιώντας το πολύ αξιόπιστο και γρήγορο δίκτυο μέσων μεταφοράς της πόλης θα μεταφερθούμε στην περιοχή Shinjuku όπου θα δούμε το πρώτο αξιοθέατο της ημέρας μας.

Η περιοχή που βρισκόμαστε είναι η ανατολική πλευρά του Shinjuku της οποίας χαρακτηριστικό είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση πελώριων κτιρίων στην πόλη όπως ουρανοξύστες οι οποίοι φιλοξενούν τα κεντρικά μεγάλων εταιρειών, μουσεία αλλά ακόμα και εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ένα ενδιαφέρον κτίριο της περιοχής είναι το κτίριο της Μητροπολιτικής Κυβέρνησης του Τόκυο.

Αυτό το κτίριο λειτουργεί ως τα κεντρικά του νομού Τοκυο ο οποίος αποτελείται απο 23 πόλεις που βρισκονται εντός του Τόκυο, 26 μικρότερες εξωτερικά του καθώς και αρκετά χωριά και κωμοπόλεις.

Όλες αυτές οι περιοχές αθροίζουν έναν πλυθυσμό τουλάχιστον 40 εκατομμυριών κατοικών κάτι που καθιστά την μητροπολιτική περιοχή του Τόκυο ως την μεγαλύτερη παγκοσμίως.

Ψηλά απο το παρατηρητήριο του κτιρίου μπορούμε να κατανοήσουμε το αχανές μέγεθος του Τόκυο αλλά και να αναγνωρίσουμε πλέον μερικές απο τις περιοχές που το απαρτίζουν όπως για παράδειγμα η περιοχή της Asakusa την οποία είδαμε χτες και που στην οποία βρίσκεται ο χαρακτηριστικός πύργος Tokyo Skytree.

Ωστόσο το Τόκυο δεν αποτελεί παντού μια πελώρια τσιμεντούπολη αλλά υπάρχουν πολλά πράσινα πάρκα διασκορπισμένα στην πόλη με το μεγαλύτερο απο αυτά να βρίσκεται στην μέση της πόλης και να αποτελείται απο το πάρκο Yoyogi αλλά και τον ευρύτερο χώρο του Σιντοιστικού ιερου Meiji-Jinju.

Μακριά και πέρα απο τα εκατοντάδες κτίρια της πόλης διακρίνουμε τα βουνά όπου αρχίζει η ιαπωνικά επαρχία και εαν κοιτάξουμε λίγο καλύτερα ειδικά μια μέρα με καθαρό ουρανό μπορούμε να διακρίνουμε ένα απο τα σύμβολα της χώρας.

Πρόκειται για το μεγαλοπρεπές βουνο Fuji το οποίο ανάλογα τον καιρό και την τύχη, ενδέχεται να το δούμε αρκετές φορές και απο αρκετά κοντά κατά την διαδρομή του ταξιδιού μας στην Ιαπωνική επαρχία.

Έχοντας δει την πόλη απο ψηλά με το φως της ημέρας αποκτήσαμε μια πιο σφαιρική εικόνα για το πραγματικά πελώριο μέγεθος της πόλης του Τόκυο.

Μετά απο κάμποση ώρα βρισκόμαστε στην κεντρική περιοχή του Shinjuku η οποιά φημίζεται για την νυχτερινή διασκέδαση η οποιά πλησιάζει τα πρότυπα της νυχτερινής διασκέδασης των δυτικών χωρών και είναι ένα μέρος που προτιμούν αρκετά οι ξένοι επισκέπτες.

Εδώ υπάρχουν πολλά μπαράκια και μαγαζιά που προσφέρονται για νυχτερινή διασκέδαση γιαυτό και θα ξαναέρθουμε απο δώ απόψε το βράδυ.

Για την ώρα παίρνουμε το τρένο και συνεχίζουμε προς το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας μας.

Κατεβαίνοντας απο το τρένο ερχόμαστε μπροστά σε ένα πολύ διαφορετικό σκηνικό καθώς τα δεκάδες κτίρια και ο πολύς κόσμος δίνουν την θέση τους σε ένα καταπράσινο δάσος και ένα μονοπάτι με μια πελώρια ξύλινη πύλη.

Πρόκειται για μια σιντοϊστική πύλη Torii η οποιά συμβολικά ορίζει την είσοδο στον χώρο του ναού αλλά και την είσοδο απο τον κόσμο των ανθρώπων στον κόσμο των Θεών.

Το δάσος που περικλείει το ιερό Meiji δεν είναι ένα φυσικό δάσος αλλά ένα αποτέλεσμα δεντροφύτευσης που έγινε το1920 όταν ιδρύθηκε ο ναός.

Κάτοικοι απο όλη την Ιαπωνία δώρισαν διάφορα είδη δέντρων και 110 χιλιάδες εθελοντές προσφέρθηκαν να τα φυτέψουν.

Αρκετές δεκαετίες αργότερα και φτάνοντας στο τώρα δημιουργήθηκε το δάσος που βλέπουμε σήμερα, μια όαση δροσιάς και ηρεμίας μακριά απο την βαβούρα της πόλης ακριβώς στο κέντρο της τσιμεντένιας ζούγκλας του Τόκυο.

Κατά την διαδρομή στο μονοπάτι συναντάμε αρκετά βαρέλια με σάκε(ιαπωνικό κρασί απο ρύζι) τα οποία δωρίζουν απο παραγωγούς στον ναό συμβολικά κάθε χρόνο.

Αυτό γίνεται ως ένδειξη σεβασμού προς τον ναό και ο ναός με την σειρά του τα ευλογεί και προσεύχεται για την ευημερία των παραγωγών.

Το Sake ως ποτό είναι συνδεδεμένο με την θρησκεία του Σιντοϊσμού και ονομάζεται ως “Ποτό των Θεών”.

Το σάκε που χρησιμοποιούν οι ιερείς στις σιντοϊστικές τελετές είναι ένα ειδικό ιερό σάκε που ονομάζεται Omiki.

Εκεί που το μονοπάτι τελειώνει βρίσκεται και η τελευταία πύλη πριν το κεντρικό κτίριο του ιερού.

Θεωρείται πως οι θνητοί ως ένδειξη σεβασμού πως πρέπει να περπατούν μόνο στις άκρες του μονοπατιού καθώς το μεσαίο κομμάτι ανήκει στην θεότητα του ναού.

Εδώ βρίσκεται και ένας χώρος που ονομάζεται Chozu-ya ή Temizu-ya και ο λόγος ύπαρξης του είναι οι επισκέπτες/πιστοί του ναού να καθαριστούν με νερό έτσι ώστε το σώμα τους να είναι αγνό πρωτού εισέλθουν στον ναό.

Όπως έχουμε ξαναπεί στην θρησκεία του Σιντοϊσμού λατρεύονται οι θεότητες που ονομάζονται Kami και οι οποίες μπορεί να είναι οτιδήποτε ζωντανό και μη.

Έτσι Kami μπορει να είναι ένα ποτάμι, ένα αιωνόβιο δέντρο, ένα πελώριο βουνό, υπερφυσικά μυθολογικά όντα, δυνάμεις της φύσης και τέλος ακόμα και τα πνεύματα σημαντικών ανθρώπων που έζησαν κάποτε στον κόσμο αυτό και με τις πράξεις τους πρόσφεραν σε αυτόν.

Ο ναός Meiji είναι αφιερωμένος στα πνεύματα του αυτοκράτορα Meiji και της συζύγου του αυτοκράτειρας Shoken.

Ο αυτοκράτορας Meiji ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος που με τις πράξεις του έπλασε την σύγχρονη ιστορία της Ιαπωνίας και γιαυτό τον λόγο μετά τον θάνατο του τον τίμησαν ως θεότητα και του αφιέρωσαν το ιερό αυτο.

Οι ιερείς που πραγματοποιούν τις τελετες του ναού ονομάζονται Kannushi. Βοηθητικό ρόλο έχουν οι νεαρές ιέρειες Miko οι οποίες ξεχωρίζουν απο την κόκκινη και λευκή ενδυμασία τους.

Μετα την προσευχή στον ναό οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν αρκετά πράγματα όπως να προσφέρουν στην θεότητα του ναού ένα ξύλινο πλακίδιο που ονομάζεται Ema στο οποίο έχουν γράψει πάνω μια ευχή.

Τα Ema έπειτα συλλέγονται και καίγονται τελετουργικά κάθε πρωί σε μια τελετή που ονομάζεται Mikesai έτσι ώστε οι ευχές να μεταφερθούν στην θεότητα.

Τόσο στους βουδιστικούς ναούς αλλά και στα σιντοϊστικά ιερά υπάρχουν οι χρησμοί Omikuji, μηνύματα απο τους θεούς που πληροφορούν τον πιστό για το εαν θα έχει καλή ή όχι τόσο καλή τυχη .

Κάτι ξεχωριστό όμως που μπορεί να πάρει κάποιος απο έναν σιντοϊστικο ναό είναι ένα Omamori, ένα φυλακτό δηλαδή το οποίο προστατεύει τον κάτοχο του απο τα κακά πνεύματα.

Τα Omamori υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη, χρώματα και σχήματα με αρκετά απο αυτά να ειδικεύονται στο να προσφέρουν τύχη,υγεία,αγάπη αλλά και γενική προστασία.

Έχοντας έρθει σε επαφή με τον σημαντικότερο σιντοϊστικο ναό του Τόκυο και αφού κατανοήσαμε λίγο καλύτερα την θρησκεία αυτή αφήνουμε την ηρεμία και πνευματικότητα και επιστρέφουμε στην βαβούρα της γεμάτης με κόσμο πόλης.

Πολύ κοντά στον ναο Meiji βρίσκεται μια μικρή γειτονιά που ονομάζεται Harajuku. Εδώ θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό που θα μας κάνει να κατανοήσουμε πως η Ιαπωνική κουλτούρα έχει αρκετές ενδιαφέρουσες πτυχές.

Στον δρόμο Takeshita χτυπά η καρδιά μιας υπο-κουλτούρας η οποία ονομάζεται Kawaii και χαρακτηριστικό της είναι η αισθητική του χαριτωμένου.

Πολλές είναι οι νεαρες κοπέλες οι οποίες συνήθως τα σαββατοκύριακα όταν δεν έχουν σχολείο ντύνονται με αυτό τον τρόπο και έρχονται να κάνουν την βόλτα τους στην περιοχή αυτή.

To Kawaii ως υπο-κουλτούρα ξεκίνησε την δεκαετία του 1960 και αναδείχτηκε την δεκαετία του 1990 για να φτάσει σήμερα να αποτελεί σημαντικό κομμάτι της συνολικής ιαπωνικής κουλτούρας και αυτός είναι και ένας λόγος που το συναντάμε σε πολλά πράγματα της καθημερινότητας όπως το φαγητό,την μόδα,την μουσική και άλλα.

Έχoντας δει το γεμάτο χρώματα Harajuku και αφού κατανοήσαμε την σημασία του Kawaii στην ιαπωνική κουλτούρα κατευθυνόμαστε προς μια άλλη γνωστή περιοχή της πόλης που ονομάζεται Shibuya.

Εδώ βρίσκεται το άγαλμα ενός σκύλου που ονομαζόταν Hachiko ο οποίος θεωρείται ο πιο πιστός σκύλος που έζησε ποτέ καθώς περίμενε σε αυτό εδώ το σημέιο κάθε μέρα τον ιδιοκτήτη του, τον καθηγητή του πανεπιστημί ου του Τόκυο Hidesaburo Ueno ο οποίος μία μέρα δεν επέστρεψε καθώς έφυγε αναπάντεχα απο την ζωή.

Ο Hachiko περίμενε τον καθηγητή Ueno καρτερικά μπροστά απο τον σταθμό του τρένου στην Shibuya κσθε μέρα την ίδια ώρα για 9 χρόνια 9 μήνες και 15 ημέρες έως ότου έφυγε και εκεινός απο την ζωή για να πάει πλέον να τον βρεί εκεί ψηλά…

Η ιστορία του Hachiko έγινε μετέπειτα ταινία και έγινε γνωστός και έξω απο την Ιαπωνία ως ο πιο πιστός σκύλος που έζησε ποτέ.

Έχοντας ήδη κάνει αρκετά μέχρι αυτό το σημείο της μέρας και πρωτού πάμε στο δεύτερο αξιοθέατο της Shibuya κάνουμε ένα διάλειμμα για μεσημεριανό φαγητό και συνεχίζουμε.

Ένα απο τα πεντανόστιμα πιάτα που σίγουρα πρέπει να δοκιμάσει καποίος έαν έρθει τόσο στο Τόκυο αλλά και στην ιαπωνία γενικά είναι το Ramen.

To Ramen είναι μια σούπα που αποτελείται απο νουντλς(noodles) σιταριού που σερβίρονται με έναν ζωμό και που συνοδεύονται συνήθως με χοιρινό κρέας αυγό φύκι και άλλα.

Υφίσταται σε διάφορες παραλαγγές με αυτήν που είναι για πολλούς η πιο γνωστή να ονομάζεται Tonkotsu Ramen.

Μια απο τις γνωστότερες αλυσίδες για ramen στην Ιαπωνία είναι η αλυσίδα Ichiran η οποία χαρακτηρίζεται απο την διακριτικότητα του προσωπικού καθώς μπορείς να παραγγείλεις χωρίς να πεις καν μια λέξη και να φας το ramen σου με την ησυχία σου χωρίς να σε ενοχλήσει κανένας.

Αμέσως μετά το μεσημεριανό μας κάνουμε μια βόλτα στην περιοχή και διασχίζουμε πλάι σε δεκάδες ανθρώπους την Πεζοδιάβαση της Shibuya η οποία αποτελεί την πιο πολυσύχναστη διάβαση στον κόσμο και για να το καταλάβουμε αυτό φυσικά χρειάζεται να την δούμε απο ψηλά.

Σύμφωνα με μετρήσεις την διάβαση διασχίζουν κάθε μέρα τουλάχιστον 260 χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι έρχονται απο όλες τις κατευθύνσεις με την κίνηση να έχει συνεχή ροή σχεδόν όλες τις ώρες της ημέρας.

Εδώ καταλαβαίνουμε με τον καλύτερο τρόπο την διαρκή κίνηση που χαρακτηρίζει τους έντονους και πολύ γρήγορους ρυθμούς της πόλης του Τόκυο.

Καθώς αρχίζει να σκοτεινίαζει επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και το βράδυ όσοι θέλουν ακολουθούν για να πιούμε ένα ποτό σε μια απο τις δημοφιλέστερες περιοχές για νυχτερινή ζωή στην πόλη.

Απόψε λοιπόν θα πιούμε το ποτό μας και θα κάνουμε βόλτα στην γεμάτη φώτα Neon γειτονιά του Shinjuku η οποία καμία σχέση δεν έχει με το πως είναι το πρωί καθώς το βράδυ μεταμορφώνεται.

Φυσικά και δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε το πελώριο άγαλμα του μυθικού τέρατος Γκοτζίλα (Godzilla) στην κορυφή του κτιρίου που στεγάζει τους κινηματογράφους Toho.

Ένα ιδιαίτερο αξιοθέατο και μασκότ του Shinjuku τα τελευταία χρόνια είναι αυτή η πελώρια τρισδιάστατη γάτα που βρισκόμενη σε μια οθόνη στην κορυφή ενός κτιρίου, μονοπωλεί το ενδιαφέρον των επισκεπτών με τα νάζια της.

Γνωστό για τα δεκάδες μπαρ του είναι το Kabukicho το οποίο όμως θεωρείται η πιο “κακόφημη” περιοχή του Τόκυο αν και σε μια πόλη όπως το Τόκυο που θεωρείται απο τις ασφαλέστερες παγκοσμίως το κακόφημη στην ουσία σημαίνει ότι χρειάζεται λίγη προσοχή και κοινή λογική καθώς υπάρχουν μερικά μπαρ που διαφημίζουν φτηνά ποτά και τελικά χρεώνουν παραπάνω τους ανυποψίαστους τουρίστες.

Πέρα απο αυτό το Kabukicho αποτελεί μια ενδιαφέρουσα περιοχή για να μπορέσει κάποιος να εντρυφήσει σε μια διαφορετική νυχτερινή διασκέδαση πέρα των κλασικών Izakaya της πόλης.

Θα πάμε λοιπόν σε ένα αρκετά δημοφιλές μέρος, τον πύργο Tokyu Kabukicho για να πιούμε το ποτό μας παρέα με τους ντόπιους που έχουν βγει και εκείνοι για να διασκεδάσουν!

Η βραδιά μας όμως απόψε έχει και συνέχεια καθώς κοντά στο Kabukicho βρίσκονται μερικά στενάκια με πολλά izakaya στα οποία μπορούμε να κάνουμε μια τελευταία βόλτα.

Το στενό Omoide Yokocho είναι ένα απο αυτά τα στενά και παρόλο που είναι αρκετά τουριστικό σε σχέση με αντίστοιχα σε άλλες περιοχές του Τόκυο αξίζει τον κόπο να το επισκεπτούμε.

Πίνοντας ακόμα ένα ποτό και τρώγοντας μερικά Yakitori παρατηρούμε τον κόσμο που διασχίζει το στενό έως ότου έρχεται η ώρα να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.

Και κάπως έτσι έχοντας γνωρίσει την πιο μοντέρνα πλευρά του Τόκυο και έχοντας κάνει αρκετά πράγματα η μέρα μας φτάνει στο τέλος της.

Ημέρα 5η

Σήμερα είναι η τελευταία μας μέρα στο Τόκυο καθώς αύριο θα αναχωρήσουμε προς την Ιαπωνική επαρχία.

Έτσι η σημερινή μέρα είναι ελευθερη μέρα και μέρα ξεκούρασης και ο καθένας μπορεί να την εκμεταλλευτεί όπως επιθυμεί.

Ωστόσο καθώς υπάρχουν άλλα τόσα που μπορούμε να δούμε και να κάνουμε στην πόλη υπάρχει προαιρετικό πρόγραμμα και όποιος θέλει ακολουθεί.

Ξεκινάμε την ημέρα με μια επίσκεψη στον ναό Zojoji , έναν απο τους σημαντικότερους ναούς στο Τόκυο ο οποίος βρίσκεται αρκετά κοντά απο εκεί που μένουμε.

Όπως είδαμε σε αρκετά ιερά που επισκεπτήκαμε αυτές τις μέρες πριν μπούμε στο κύριο κτίριο του ναού υπάρχει ο χώρος Chozuya όπου καθαρίζουμε τα χέρια και το στόμα μας με νερό πρωτού μπούμε στο ναό.

Ωστόσο μια λεπτομέρεια με ενδιαφέρον είναι πως ο καθαρισμός αυτός δεν αποτελεί κομμάτι του Βουδισμού αλλά του Σϊντοισμού παρόλα αυτά όμως τον συναντάμε σε Βουδιστικούς ναούς.

Παρόλο που σήμερα στην Ιαπωνία υπάρχουν 2 θρησκείες που είναι διακριτά διαφορετικές μεταξύ τους παρατηρούμε πως η μια σέβεται την άλλη και πως συνυπάρχουν μεταξύ τους με αποτέλεσμα να υπάρχουν ιερά των δύο θρησκειών στον ίδιο χώρο και να μοιράζονται πρακτικά κομμάτια όπως η Chozuya που αναφέραμε παραπάνω.

Καθώς ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο Hondo, το κύριο κτιριο του ναού βρισκόμαστε μπροστά σε μια εικόνα που αντιπροσωπεύει την Ιαπωνία ως κουλτούρα και μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο μοναδική είναι.

Σε μια εικόνα βλέπουμε 3 εποχές, αριστερά ο ναός Zojoji αντιπροσωπέυει το παρελθόν και την παράδοση, στην μέση ο Πύργος του Τόκυο συμβολίζει το παρόν και στα δεξιά ο πελώριος ουρανοξύστης του πύργου Mori συμβολίζει την ανάπτυξη και το μέλλον.

Η Ιαπωνική κουλτούρα είναι μια κουλτούρα που σέβεται την παράδοση και το παρελθόν και ταυτόχρονα προσπαθεί το καλύτερο για το παρόν έχοντας στραμμένο το βλέμμα στην εξέλιξη και το μέλλον.

Αφοτου μπούμε στον ναό το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να ανάψουμε θυμίαμα και να προσευχηθούμε.

Η χρήση θυμιάματος τόσο κατά την προσευχή αλλά και στις βουδιστικές τελετές είναι μια αρχαία πρακτική που δηλώνει τον σεβασμό προς την ιερότητα του μέρους και δρα ως συνδετικό μέσο το οποίο εξαγνίζει τον χώρο και φανερώνει τις βουδιστικές θεότητες στις οποίες ο πιστός προσεύχεται.

Το Zojoji ανήκει στην σεκτα Jodo-shu παρακλάδι του βουδισμού της Καθαρής Γης. Την σέκτα αυτή ίδρυσε ο μοναχός Honen αφότου εγκατέλειψε τις αυστηρές διδασκαλίες που πίστευαν μέχρι τότε πως για να μπορέσει κάποιος να φτάσει στην φώτιση θα έπρεπε να μελετήσει για χρόνια τα ιερά κείμενα του Βουδισμού.

Η σχολή της Καθαρής Γης όπως ξαναείπαμε είναι η πιο διαδεδομένη στην Ιαπωνία και αυτό το οφείλει στο γεγονός οτι ο πιστός για να μπορέσει να πάει στον Βουδιστικό παράδεισο της Καθαρής Γης, το μόνο που έχει να κάνει είναι να δηλώσει οτι πιστεύει στον Βούδα Αμιντά λέγοντας την φράση Namu Amida Butsu που σημαίνει “Πιστεύω στον Βούδα Αμιντά”.

Έτσι και οι απλοί άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να σωθούν.

Πέρα το ότι το Zojoji είναι το σημαντικότερο ιερό της σχολής Jodo-Shu στο Τόκυο πολλοί δεν γνωρίζουν οτι ήταν ο οικογενειακός ναός της οικογένειας Tokugawa και στον χώρο του υπάρχει και το μαυσωλείο τους.

Οι Tokugawa έφεραν τον τίτλο του Shogun το οποίο ήταν το ανώτερο αξίωμα στο Σογκουνάτο δηλαδή στην στρατιωτική κυβέρνηση των Samurai και κυβέρνησαν την Ιαπωνία απο το 1603 έως το 1868.

Στον χώρο του Zojoji υπάρχει ένας ακόμα μικρός ναός ο οποίος είναι αφιερωμένος στην θεα Kannon της οποίας ιερό είδαμε στον ναό της Asakusa τις προηγούμενες μέρες.

Όπως ξαναείπαμε η θεά Kannon δεν είναι Βούδας αλλά μια Μποντισάτβα που ενώ έχει φτάσει κοντά στην Νιρβάνα και μπορεί να φτάσει στην φώτιση επιλέγει να μην το κάνει και να μείνει στον κόσμο των ανθρώπων για να τους βοηθήσει να φτάσουν και εκείνοι στην φώτιση.

Εκεί κοντά βρίσκονται δεκάδες χαριτωμένα πέτρινα αγάλματα με την μορφή μικρών παιδιών τα οποία ονομάζονται Jizo και αναπαριστούν την θεότητα Jizo που προστατεύει τα παιδιά και τους ταξιδιώτες.

Ωστοσό κρύβουν μια λυπηρή ιστορία…

Τα Jizo τα συναντάμε σε διάφορα σημεία σε όλη την Ιαπωνία και είναι συνήθως δωρεές γονέων οι οποίοι είτε τα δωρίζουν ως ένα τάμα για να μεγαλώσει με υγεία το παιδί τους ή ως πράξη ανάπαυσης της ψυχής όσων παιδιών έφυγαν αναπάντεχα απο την ζωή ή δεν κατάφεραν ποτέ να έρθουν στο κόσμο αυτό.

Στον Βουδισμό υπάρχει η έννοια της μετενσάρκωσης όπου οι ψυχές μετά θάνατον περνάνε τον ποταμό Sanzu(αντίστοιχος του ποταμού Αχέροντα στην ελληνική μυθολογία) προκειμένου να μετενσαρκωθούν.

Ωστόσο τα παιδιά τα οποία δεν κατάφεραν να έρθουν στον κόσμο έχουν με την πράξη τους αυτή προξενήσει χωρίς να το θέλουν πόνο στους γονείς τους και έτσι έχουν κακό κάρμα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να περάσουν το ποτάμι.

Έτσι οι ζωντανοί προσφέρουν αυτά τα αγάλματα για να βοηθήσουν τις ψυχές να περάσουν στην μετενσάρκωση.

Μάλιστα τα ντύνουν με καπελάκια και ποδίες συνήθως με κόκκινο χρώμα το οποίο τα προστατεύει απο τα κακά πνεύματα.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν να συναντάμε τα χαριτωμένα Jizo με το λυπηρό αυτό μυστικό σε χώρους όπως κοιμητήρια και ναούς.

Αφήνουμε την περιοχή του πύργου του Τόκυο και πάμε προς το Αυτοκρατορικό Παλάτι όπου διαχρονικά βρίσκεται το κέντρο πόλης.

Ο χώρος όπου αρχίζει το αυτοκρατορικό παλάτι είναι χαρακτηριστικός καθώς υπάρχει μια τάφρος με νερό που το χωρίζει απο την υπόλοιπη περιοχή.

Πρωτού προσεγγίσουμε το αυτοκρατορικό παλάτι βρισκόμαστε σε ένα μικρό πάρκο στο οποίο θα δούμε ένα σημαντικό για την ιαπωνική ιστορία και τον αυτοκρατορικό θεσμό άγαλμα.

Πρόκειται για το επιβλητικό άγαλμα του Kusunogi Masahige, ενός σαμουράι ο οποίος έμεινε γνωστός στην ιστορία για την ακλόνητη πίστη του προς τον αυτοκράτορα καθώς έπεξε σημαντικό ρόλο σε έναν πόλεμο τον 14ο αιώνα που οδήγησε στην αποκατάσταση του αυτοκράτορα και την πτώση του Σογκουνάτου της Kamakura.

Η Ιαπωνία αν και μια πλήρως ελεύθερη και δημοκρατική χώρα διατηρεί τον θεσμό της μοναρχίας και έτσι έχει αυτοκράτορα.

Μάλιστα η Ιαπωνική μοναρχία αποτελεί την παλαιότερη συνεχόμενη μοναρχία στον κόσμο η οποία χρονολογείται απο τον 7ο αιώνα προ Χριστού, με τον ρόλο του αυτοκράτορα φυσικά σήμερα να είναι καθαρά συμβολικός.

Βρισκόμενοι μπροστά στην γραφική γέφυρα Seimon Ishibashi με φόντο το αυτοκρατορικό παλάτι ας πούμε μερικά πράγματα για την ιστορία του.

Το κάστρο του Edo όπως ονομαζόταν φτιάχτηκε το 1457 ως χυρό της ομώνυμης οικογένειας πολεμιστών σαμουράι και άλλαξε αρκετές φορές χέρια έως και το 1590 τότε που ο ισχυρός Daimyo(τοπικός αρχοντας σαμουράι) Tokugawa Ieyasu αποφάσισε να κάνει έδρα του το μικρό τότε ψαροχώρι του Edo το οποίο μερικά χρόνια αργότερα το 1603 θα γινόταν το κέντρο του Σογκουνάτου των Tokugawa που θα κυβερνούσε την Ιαπωνία για τα επόμενα 265 χρόνια.

Απο το 1868 όταν και κατέρρευσε το Σογκουνάτο των Tokugawa και επήλθε η αυτοκρατορική αποκατάσταση Meiji το κάστρο του Edo μετονομάστηκε σε αυτοκρατορικό παλάτι και η πόλη απέκτησε το όνομα Tokyo το οποίο φέρει έως και σήμερα.

Η πόοσβαση στο αυτοκρατορικό παλάτι επιτρέπεται για το κοινό μόνο την δεύτερη ημέρα του νέου έτους και στις 23 Φεβρουαρίου που είναι τα γενέθλια του αυτοκράτορα.

Ωστόσο ελεύθερη είναι η είσοδος στους γραφικούς ανατολικούς κήπους του παλατιού.

Έτσι θα κάνουμε μια βόλτα στους όμορφους και ήσυχους αυτούς κήπους πρωτού συνεχίσουμε για το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας μας.

Αφήνουμε το αυτοκρατορικό παλάτι και πάμε να δούμε μια αρκετά γνωστή και ανερχόμενη εμπορικά περιοχή της πόλης.

Ο λόγος για την περιοχή της Ginza στην οποία βρίσκονται τα παλαιότερα πολυκαταστήματα της πόλης και που θεωρείται μια απο τις καλύτερες περιοχές για ψώνια και φαγητό καθώς διαθέτει πολλά εστιατόρια με αστέρια Michelin.

Σην κορυφή του κτιρίου του πολυκαταστήματος Wako βλέπουμε το ρολόι της εταιρείας Seiko ένα απο τα σύμβολα της Ginza.

Πολύ κοντά βρισκεται το διάσημο θέατρο Kabuki-Za στο οποίο γίνονται παραστάσεις ιαπωνικού θεάτρου.

Πιο συγκεκριμένα στο θέατρο αυτό γίνονται παραστάσεις Kabuki το οποίο αποτελεί μια πολύ δημοφιλή μορφή ιαπωνικού θεάτρου.

Το Kabuki είναι μια αρκετά παλιά τέχνη που υφίσταται απο τον 17ο αιώνα με χαρακτηριστικό του τις δραματικές παραστάσεις που συνδιάζουν τραγούδι και χορό όπου οι ηθοποιοί φορούν εντυπωσιακά κουστούμια και συνήθως έντονο λευκό make-up.

Κάτι ακόμα παράδοξο και ενδιαφέρον συνάμα για το Kabuki είναι πως την σημερινή εποχή όλοι οι ηθοποιοί είναι άνδρες ακόμα και στους γυναικείους ρόλους.

Έπειτα απο μια εξαιρετική παράσταση Kabuki όπου πήραμε μια καλή γεύση του παραδοσιακού ιαπωνικού θεάτρου κάνουμε ένα διάλειμμα για μεσημεριανό φαγητό και ψώνια όσοι θέλουν στην περιοχή.

Ανάμεσα στις πολλές επιλογές για φαγητό που υπάρχουν στην Ginza εμείς επιλέγουμε να δοκιμάσουμε καινούργιες γέυσεις όπως το πιάτο Ebi Furai που είναι τηγανητή γαρίδα πολύ νόστιμη και γνωστή στην ιαπωνία αλλά και ένα πιάτο που ονομάζεται Katsu Kare και είναι μια μίξη του Tonkatsu(κάτι σαν χοιρινό σνίτσελ) και του Kare Raisu(κάρυ με ρύζι).

Αφήνουμε την Ginza για να πάμε σε μια ακόμα περιοχή της πόλης και να δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό.

Κατά την διαδρομή περνάμε έξω απο τον εντυπωσιακό σιδηροδρομικό σταθμό του Τόκυο που φτιάχτηκε το 1912 και η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του για τα ιαπωνικά δεδομένα παραπέμπει σε σιδηροδρομικό σταθμό κάποιας ευρωπαϊκής χώρας.

Ο σταθμός του Τόκυο είναι ο πιο πολυσύχναστος στην Ιαπωνία καθώς τουλάχιστον 500 χιλιάδες επιβάτες χρησιμοποιούν τα περίπου 4000 τρένα που έρχονται και φεύγουν καθημερινά απο εδώ.

Τα τρένα αυτά πηγαίνουν σχεδόν σε ολόκληρη την χώρα και αύριο θα βρισκόμαστε μέσα σε ένα απο αυτά για τον επόμενο προορισμό του ταξιδιού μας.

Μιας και αρχίζει ο ήλιος να δύει και φτάνει το απόγευμα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για να συνεχίσουμε αργότερα για την επόμενη περιοχή που θα επισκεπτούμε.

Πολύ κοντά στον σταθμό του Τόκυο βρίσκεται η περιοχή της Akihabara η οποία θα μας προσφέρει μια ακόμα ενδιαφέρουσα πτυχή της ιαπωνικής κουλτούρας αρκετά διαφορετική απο αυτήν που αποκομίσαμε νωρίτερα στην παράσταση Kabuki που παρακολουθήσαμε.

Η Akihabara θεωρείται η καρδιά μιας υπο-κουλτούρας που ονομάζεται Otaku και που στην ουσία χαρακτηρίζει όσους είναι πολύ μεγάλοι θαυμαστές των ιαπωνικών κόμικ και κινουμένων σχεδίων που ονομάζονται αντίστοιχα Manga και Anime.

Επίσης η Akihabara θεωρείται η Μέκκα των ηλεκτρονικών συσκευών και παιχνιδιών και έτσι υπάρχουν ολόκληρα κτίρια που είναι αφιερωμένα σε βιντεοπαιχνίδια και που προσφέρουν διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους.

Ενδιαφέρον έχουν κάποια μαγαζιά τα οποία αποτελούνται απο δεκάδες μηχανήματα που ονομάζονται Gachapon και που στην ουσία περιέχουν παιχνίδια σε μικρές κάψουλες.

Πέρα απο τα μαγαζιά που είναι αφιερωμένα στα Anime και Manga πολύ ιδιαίτερες είναι οι αίθουσες Pachinko.

Εάν ο υπόλοιπος κόσμος έχει τα καζίνο η Ιαπωνία έχει το Pachinko το οποίο είναι ένα απο τα παλαιότερα παιχνίδια στην Ιαπωνία καθώς υφίσταται για δεκαετίες και αποτελεί μια δημοφιλή ασχολία παρόλο που είναι μια μορφή τζόγου.

Ο τζόγος απαγορεύεται στην ιαπωνία ωστόσο το Pachinko αποτελεί ένα νομικό παραθυράκι καθώς χρησιμοποιεί μηχανήματα που δέχονται μικρές μεταλλικές μπίλιες αντί για χρήματα οι οποίες χρησιμοποιούνται με την σειρά τους για να παίξεις ένα παιχνίδι.

Έπειτα απο μερικές ώρες παιχνιδίου αφήνουμε την γεμάτη φώτα Akihabara και πάμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση καθώς αργά το βραδάκι θα πάμε σε μια απο τις πιο γνωστές περιοχες της πόλης για ένα τελευταίο ποτο.

H περιοχή Roppongi είναι η ακριβότερη περιοχή στο Τόκυο με εδώ να βρίσκονται αρκετές πρεσβείες καθώς και εστιατόρια και μαγαζιά για νυχτερινή διασκέδαση που προτιμούν τόσο οι ντόπιοι, οι ξένοι κάτοικοι της πόλης αλλά και οι επισκέπτες.

Ένα ωραίο σημείο για ποτό με θέα είναι ο πελώριος πύργος Mori στον οποίο υπάρχει παρατηρητήριο καθώς και αρκετά μαγαζιά για φαγητό και ποτό.

Από εδώ ψηλά πίνουμε το ποτό μας βλέποντας τον πύργο του τόκυο που βρεθήκαμε ένα απο τα προηγούμενα βράδια του ταξιδιού μας αλλά και διακρίνουμε τον πύργο Tokyo Skytree της Asakusa και τέλος τον πύργο της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Docomo στην περιοχή του Shinjuku.

Και κάπως έτσι καθώς είδαμε και κάναμε αρκετά πράγματα σήμερα κλείνει η τελευταία μας μέρα στο Τόκυο.

Πέρασαν πολύ γρήγορα κιόλας οι μέρες εδώ καθώς αύριο θα φύγουμε απο το Τόκυο με προορισμό την Ιαπωνική επαρχία και την μικρή πόλη του Χακόνε όπου μακριά πλέον απο την βαβούρα της πόλης θα δούμε κάτι καινούργιο και διαφορετικό.

Ημέρα 6η

Σήμερα αφήνουμε το Τόκυο και την βαβούρα της πόλης με προορισμό μας την ιαπωνική επαρχία και την φύση.

Μεταβαίνουμε λοιπόν στον σιδηροδρομικό σταθμό του Τόκυο απο όπου θα πάρουμε τρένο για να πάμε στον προορισμό μας.

Στην Ιαπωνία υπάρχουν μερικά απο τα γρηγορότερα τρένα στον κόσμο που κινούνται με ταχύτητες 320 χιλιόμετρα την ώρα τα οποία είναι γνωστά ως τρένα βολίδες!!

Στην Ιαπωνία τα λένε Shinkansen και απο το 1964 που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά για να ενώσουν αρκετές μεγάλες πόλεις όπως το Τόκυο το Κυότο και την Οσάκα, έχουν καταφέρει έως σήμερα να επεκταθούν απο την μια άκρη της Ιαπωνίας στην άλλη δίνοντας την δυνατότητα στους ταξιδιώτες να ταξιδέψουν πολύ γρήγορα και αποδοτικά σε όλη την χώρα .

Αφήνουμε το Τόκυο ωστόσο θα ξαναεπιστρέψουμε την τελευταία μέρα του ταξιδιού μας.

Μόλις λίγα λεπτά δυτικά του Τόκυο και καθώς διασχίζουμε την ιαπωνική επαρχία αντικρίζουμε δεξιά μας ένα εντυπωσιακό θέαμα.

Πρόκειται για το μεγαλοπρεπές βουνό Fuji που στα 3776 μέτρα ψηλά ορθώνεται ως ένα απο τα σύμβολα της Ιαπωνίας.

Περίπου 30 λεπτά αργότερα βρισκόμαστε στην πόλη της Odawara.

Η Odawara βρίσκεται στον δρόμο Tokaido ο οποίος ήταν ο δρόμος που ένωνε το Κυότο την η αρχαία πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, με το Edo(σημερινό Τόκυο) την νέα πρωτεύουσα κατά την εποχή Edo(1603-1868).

Χαρακτηριστικό της Odawara είναι το ομώνυμο κάστρο της το οποίο αν και ανακατασκευασμένο είναι εντυπωσιακό.

Απο την Odawara όμως απλά περνάμε και έτσι θα πάρουμε τρένο για να πάμε στην πόλη του Hakone όπου ξεκινά το εθνικό πάρκο Fuji-Hakone-Izu.

Το Hakone λοιπόν είναι μια μικρή πόλη περίπου 11 χιλιάδων κατοίκων η οποία είναι γνωστή για τις θερμές πηγές της ή αλλιώς Onsen όπως τα λένε την Ιαπωνία.

Καθώς το Hakone βρίσκεται μέσα στο βουνό και αποτελείται απο αρκετά μικρά χωριά και οικισμούς ήρθε η ώρα να το εξερευνήσουμε ανεβαίνοντας ψηλά στο βουνό.

Διασχίζοντας μια όμορφη διαδρομή μέσα απο το δάσος ανεβαίνουμε σε 40 περίπου λεπτά ένα υψόμετρο 445 μέτρων και καταλήγουμε στο μικρό χωριό της Gora στα 541 μέτρα.

Χρησιμοποιώντας τον οδοντωτό σιδηρόδρομο του Hakone ανεβαίνουμε ακόμα πιο ψηλά απο το χωριό Gora προς τον οικισμό Sounzan.

Καθώς βρισκόμαστε στα 767 μέτρα ετοιμαζόμαστε να ανεβούμε ακόμα πιο ψηλά κοντά στην κορυφή του βουνού Hakone.

Απο εδώ μπορούμε να διακρίνουμε τον Ειρηνικό Ωκεανό που βρέχει τις ανατολικές ακτές της Ιαπωνίας.

Για να το κάνουμε αυτό θα πάρουμε τελεφερίκ το οποίο θα μας πάει σε ένα πραγματικά εντυπωσιακό μέρος.

Έχοντας ανεβεί με το τελεφερίκ στα 1044 μέτρα αντικρίζουμε για πρώτη φορά το εξωπραγματικό σκηνικό της Κοιλάδας του Βρασμού.

Φτάσαμε στην Κοιλάδα του Βρασμού που ονομάζουν Owakudani η οποία σχηματίστηκε έπειτα απο την έκρηξη του ηφαιστείου Hakone περίπου 3000 χρόνια πριν.

Έως και σήμερα στο Owakudani υπάρχει έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα με θειούχους καπνούς να αναβλύζουν διαρκώς απο τα έγκατα της γης.

Τις ηλιόλουστες μέρες δίχως συννεφιά όσοι είναι τύχεροι έχουν την ευκαιρία να δουν απο πολύ κοντά το βουνό Fuji.

Εδώ ένα πολύ ενδιαφέρον σουβενίρ και φαγητό είναι τα λεγόμενα Kuro Tamago τα οποία είναι αυγά που έχουν βραστεί στο ιαματικό θερμό νερό των πηγών και έχουν αποκτήσει το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα τους.

Λέγεται μάλιστα πως για κάθε αυγό που θα φάει κάποιος θα κερδίσει 7 χρόνια ζωής.

Έχοντας δεί το Owakudani κατεβαίνουμε στην άλλη πλευρά του βουνού όπου μας περιμένει μια έκπληξη.

Στους πρόποδες του βουνού συναντάμε τις όχθες της γραφικής λίμνης Ashi , μιας λίμνης η οποία βρίσκεται στην καλντέρα του ηφαιστείου Hakone.

Από εδώ θα κάνουμε μια μικρή βόλτα με ένα ιδιαίτερο μέσο, ένα πειρατικό καράβι και θα πάμε στην άλλη πλευρά της λίμνης.

Κατά την διάρκεια της βόλτας μας έχουμε την τύχη να δούμε ξανά το βουνό Fuji με φόντο την λίμνη να δημιουργεί μια τέλεια ευκαιρία για φωτογραφία.

Στις νότιες ακτές της λίμνης βρίσκεται ένα μικρό σιντοϊστικό ιερό.

Το ιερό Hakone Jinja είναι πολύ γνωστό για την γραφική κόκκινη πύλη Torii που βρίσκεται πλάι στην λίμνη.

Έπειτα απο μια ώρα διασχίζοντας την λίμνη φτάνουμε στην άλλη πλευρά όπου θα έχουμε λίγο χρόνο για βόλτα και μεσημεριανό.

Μιας και η ώρα πέρασε κατά το απόγευμα φεύγουμε απο την λίμνη για να πάμε στο μέρος όπου θα μείνουμε για το βράδυ.

Απόψε θα μείνουμε σε ένα Ryokan ένα παραδοσιακό πανδοχείο και θα κοιμηθούμε σε ένα παραδοσιακό ιαπωνικό δωμάτιο.

Συνήθως στα Ryokan οι φιλοξενούμενοι περιφέρονται ενώ φοράνε μια άνετη ρόμπα η οποία ονομάζεται Nemaki.

Φοράμε στα γρήγορα το Nemaki μας και πάμε να κάνουμε βόλτα στο πανδοχείο πρωτού έρθει η ώρα του βραδινού.

Μετά το βραδινό όσοι θέλουν ακολουθούν για να κάνουμε μπάνιο στο παραδοσιακό λουτρό Onsen που βρίσκεται στους χώρους του πανδοχείου.

Αφού καθαριστούμε σχολαστικά ήρθε η ώρα να απολαύσουμε την χαλαρωτική εμπειρία του Onsen έπειτα απο μέρες που κάναμε αρκετό περπάτημα.

Έχοντας χαλαρώσει στα ζεστά νερά είμαστε έτοιμοι πλέον να πάμε για ύπνο.

Αυτή την βραδιά θα κοιμηθούμε παραδοσιακά στο Tatami(δάπεδο απο μπαμπού) μέσα στα άνετα και ζεστά κρεβάτια Futon.

Και κάπως έτσι μια αρκετά διαφορετική μέρα σε σχεση με όσα είχαμε κάνει και δει μέχρι τώρα στην Ιαπωνία φτάνει στο τέλος της.

Ημέρα 7η

Καλημέρα απο το Hakone και μια νέα μέρα ξεκινά!!!

Έχοντας κοιμηθεί αναπαυτικά στα Futon μας το προηγούμενο βραδυ ξυπνάμε σήμερα σιγά σιγά και πίνοντας το πρωινό μας τσάι αγναντεύουμε την θέα και απολαμβάνουμε την ηρεμία του μέρους.

Αφήνουμε το δωμάτιο μας και πάμε για πρωινό και καθώς έχουμε λίγο χρόνο ακόμα πριν φύγουμε όσοι θέλουν πάνε για ένα πρωινό μπάνιο στο Onsen.

Ξεκούραστοι και γεμάτοι ενέργεια αποχαιρετούμε τον πανδοχείο και πηγαίνουμε προς το χωριό του Hakone Yumoto για να πάρουμε το πρωινό τρένο για την Odawara.

Κατά την διαδρομή διασχίζουμε το δάσος πλάι στον γραφικό μικρό ποταμό Sukumo έχοντας πολλές ευκαιρίες για φωτογραφίες πρωτού καταλήξουμε στον σταθμό του τρένου.

Φτάσαμε στην Odawara απο όπου θα πάρουμε ξανά το Shinkansen με προορισμό μας για την πόλη του Κυότο, την αρχαία πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και την Ψυχή της Ιαπωνικής Κουλτούρας.

Σήμερα το ταξίδι μας θα διαρκέσει αρκετά οπότε θα προμηθευτούμε ένα Ekiben το οποίο είναι ένα δημοφιλές κουτί με φαγητό που αγοράζουν οι ταξιδιώτες που ταξιδεύουν με τα γρήγορα τρένα στην Ιαπωνία.

Μετά απο 1 ώρα και 45 λεπτά περίπου φτάσαμε στον φουτουριστικό βγαλμένο απο το μέλλον σιδηροδρομικό σταθμό του Κυότο.

Απέναντι απο τον σταθμό με ύψος τα 131 μέτρα βλέπουμε τον Πύργο του Κύοτο ο οποίος φτιάχτηκε την δεκαετία του 1960 για τους ολυμπιακούς αγώνες του 1964 και μέχρι και σήμερα προσφέρει μια πανοραμική θέα 360 μοιρών στην πόλη.

Κάτι το παράξοδο και συνάμα ενδιαφέρον σχετικά με την πόλη του Κυότο είναι πως οι περισσότεροι ταξιδιώτες πιστεύουν απο όσα έχουν δει σε φωτογραφίες στο διαδίκτυο πως το Κύοτο είναι ολόκληρο μια πόλη με αρχαίους ναούς και ξύλινα παραδοσιακά σπίτια απο την εποχή του 17ου αιώνα.

Ωστόσο αυτό δεν είναι αλήθεια καθώς το Κυότο αποτελεί μια μοντέρνα πόλη που όμως διατηρεί τα μνημεία του παρελθόντος της τα οποία βρίσκονται διασπάρτα σε αυτήν όπως ο βουδιστικός ναός Higashi Honganji.

Η περιοχή Higashiyama στα ανατολικά της πόλης είναι άλλο ένα παράδειγμα καθώς αποτελείται απο δεκάδες ξύλινα παραδοσιακά σπίτια και αρκετά πολύ σημαντικά βουδιστικά ιερά.

Απο τα περίπου 1600 ιερά του Κυότο ξεχωρίζει το βουδιστικό μοναστήρι του Kiyomizu-dera το οποίο θα επισκεπτούμε μια απο τις επόμενες μέρες.

Στα νοτιοδυτικά το Κύοτο διακρίνουμε στο βάθος την πόλη της Οσάκα την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας μετά την Γιοκοχάμα και το Τόκυο στην οποία θα πάμε αφότου δούμε το Κυότο.

Αφήνουμε τον σταθμό του Κυότο και πάμε προς το κέντρο και στο ξενοδοχείο μας για να τακτοποιηθούμε και έπειτα θα πάμε για μεσημεριανό σε μια πολύ γνωστή αγορά ης πόλης.

Ήρθαμε στην πολυσύχναστη αγορά Nishiki η οποία υφίσταται για τουλάχιστόν 400 χρόνια και έχει το προσωνύμιο “Κουζίνα του Κυότο”.

Εδώ ο επισκέπτης μπορεί να βρεί σχεδόν τα πάντα που είναι αντιπροσωπευτικά της πόλης όπως ψαρικά, κρεατικά, φρούτα και λαχανικά καθώς και σουβενίρ αλλά και είδη κουζίνας, με τα μαχαίρια να είναι εξαιρετικά δημοφιλή.

Συγκεκριμενά τα ιαπωνικά μαχαίρια θεωρούνται απο τα καλύτερα στον κόσμο και στην αγορά Nishiki υπάρχουν πολλά μαγαζιά που τα πουλάνε.

Η αγορά παρέχει πάρα πολλές επιλογές για φαγητό απο τηγανητή Tempura και καλαμάρια σε καλαμάκι έως και ψητά όστρακα Kaki και Χέλι για τους πιο τολμηρούς της παρέας.

Το φαγητό του δρόμου που κλέβει την παράσταση όμως στην αγορά αυτή ειναι το Tako Tamago το οποίο αποτελείται απο χταπόδι και αυγό ορτυκιού στην κορυφή.

Μετά το φαγητό πρωτού επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση κάνουμε μια ακόμα βόλτα στο Teramachi που είναι ένα Shotengai δηλαδή ένας απο τους πολλούς σκεπαστούς εμπορικούς δρόμους που είναι πολύ γνωστοί στην Ιαπωνία.

Και κάπως έτσι καληνυχτούμε την πόλη πίνοντας το ποτό μας με θέα απο ψηλά αναμένοντας το αύριο και όσα έχει να μας προσφέρει αυτή η καινούργια για εμάς πόλη.

Ημέρα 8η

Καλημέρα απο το Κυότο!!!

Σήμερα με το φως της ημέρας θα εξερυνήσουμε το γεμάτο ιστορία Κυότο που ήταν η αρχαία πρωτεύουσα της Ιαπωνίας για περίπου 1000 χρόνια.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως πολλοί θεωρούν το Κυότο την Ψυχή της Ιαπωνικής κουλτούρας.

Το Κυότο σαν πόλη απο άποψη αξιοθεάτων παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα που αυτή είναι πως τα σημαντικότερα αξιοθέατα της είναι διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές της πόλης.

Έτσι θα αφιερώσουμε τις επόμενες μέρες στο να εξερευνούμε κάθε μέρα και μια διαφορετική περιοχη.

Πολύ κοντα απο εκεί που μένουμε βρίσκεται το στενάκι Pontocho όπου θα έρθουμε ένα απο τα βράδια που θα βρισκόμαστε στο Κυότο.

Το στενό αυτό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές τα βράδια καθώς εδώ υπάρχουν δεκάδες Izakaya και μπαρ για ποτό αλλά και αρκετά καλά εστιατόρια για φαγητό.

Το Pontocho ως περιοχή αποτελείται απο δεκάδες παλιά ξύλινα σπίτια πλάι στον ποταμό Kamo και είναι μια περιοχή που ονομάζουν Hanamachi (χωριό των λουλουδιών).

Περνάμε μια απο τις σημαντικές γέφυρες της πόλης την γέφυρα Shijo η οποία καταλήγει σε μια ακόμα περιοχή που θεωρείται και αυτή Hanamachi, και που λέγεται Gion και είναι γνωστή για τις Geiko(Γκέισες) που ζουν και εργάζονται εκεί.

Την περιοχη αυτή θα επισκεπτούμε αργότερα κατά την διάρκεια της ημέρας μας.

Για την ώρα παίρνουμε τρένο για να πάμε νότια της πόλης.

Πρώτη μας στάση είναι ένα ιδιαίτερο σιντοϊστικο ιερό διάσημο σε όλον τον κόσμο.

Ο λόγος για το αρχαίο σιντοϊστικό ιερό Fushimi Inari Taisha το οποίο υφίσταται στους πρόποδες του βουνού Inari απο το 711 μ.χ και είναι σήμερα ένα απο τα διασημότερα ιερά τόσο στο Κυότο αλλά και στην Ιαπωνία.

Η θεότητα που λατρεύεται σε αυτόν τον ναό είναι ο θεός Inari ο οποίος και είναι συνδεδεμένος με την καλλιέργεια της γης το τσάι, το ιαπωνικό κρασί sake και σημαντικό όλων το Ρύζι που διαχρονικά αποτελεί θεμελιώδες κομμάτι στην διατροφή και κατά επέκταση στην επιβίωση των ανθρώπων της Ασίας αλλά και αρκετών περιοχών του υπόλοιπου κόσμου.

Την είσοδο στον κύριο χώρο του ναού προστατεύουν όχι κάποια Komainu(πλάσματα με την μορφή σκυλιού και λιονταριού) που συναντάμε συνήθως στους σιντοϊστικούς ναούς αλλά οι αλεπούδες που αποκαλούνται στα Ιαπωνικά Kitsune.

Λέγεται πως ο θεός Inari ήρθε στον κόσμο των ανθρώπων καβαλώντας μια λευκή αλεπού και γιαυτό οι Kitsune είναι ένα απο τα σύμβολα του.

Στο στόμα τους κρατούν ένα κλειδί το οποίο ανήκει στις πόρτες των αποθηκών όπου φυλλάσεται το πολύτιμο ρύζι.

Χαρακτηριστικό του ναου Fushimi Inari είναι οι περίπου 10 χιλιάδες σιντοϊστικές πύλες Torii που σχηματίζουν ένα μονοπάτι περίπου 4 χιλιομέτρων έως ψηλά στην κορυφή του βουνού Inari.

Το πιο γνωστό μονοπάτι είναι το μονοπάτι με τις 1000 πύλες που λέγεται Senbon Torii και είναι μια απο τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες για την Ιαπωνία που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Οι πύλες αυτές είναι δωρεές κυρίως επιχειρηματιών αλλά και απλών ανθρώπων οι οποίοι τις δωρίζουν στον ναό για να έχουν την ευλογία της θεότητας και στην πίσω πλευρά τους αναγράφουν τα ονόματα και τις ημερομηνίες που έγιναν οι δωρεές αυτές.

Κατά την διαδρομή μέσα στο δάσος και καθώς ανηφορίζουμε πιο ψηλά περνάμε απο δεκάδες μικρότερα σιντοιστικά και βουδιστικά ιερά το καθένα αφιερωμένο και σε μια ή περισσότερες θεότητες.

Περίπου 30 λεπτά μετά φτάσαμε στο παρατηρητήριο Kojingamine το οποίο βρίσκεται στα 2/3 της διαδρομής έως την κορυφή.

Απο εδώ έχουμε μια καταπληκτική θέα του Κυότο και την ευκαιρία να ξεκουραστούμε λίγο να πάρουμε μια ανάσα.

Όσοι θέλουν συνεχίζουν για περίπου άλλα 20 λεπτά για να φτάσουν στην κορυφή του βουνού στα 223 μέτρα!!

Άλλοι πάλι μπορούν να κατηφορίσουν προς την είσοδο του ναού όπου υπάρχουν μαγαζιά με σουβενίρ και μαγαζιά για καφέ και φαγητο.

Ένα πολύ ενδιαφέρον σουβενίρ που μπορεί κάποιος να πάρει απο την επίσκεψη του σε σιντοϊστικό ναό είναι ένα βιβλίο που ονομάζεται Goshouincho στο οποίο ζωγραφίζονται καλλιγραφικά απο τους υπαλλήλους του ναού τα Goshouin τα οποία και αποτελούν απτή απόδειξη της επίσκεψης στον συγκεκριμένο ναό.

Ένα ακόμα ενδιαφέρον σουβενίρ είναι τα πλακίδια Ema στα οποία οι επισκέπτες γράφουν την ευχή τους και τα κρεμάνε σε ένα ειδικό σημείο.

Τα Ema του Fushimi Inari όμως είναι ιδιαίτερα καθώς έχουν την χαρακτηριστική μορφή της πύλης Torii και όποιος θέλει φυσικά μπορεί αντί να το κρεμάσει να το πάρει μαζί του.

Φεύγουμε απο το Fushimi Inari και πάμε να δούμε το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας μας.

Θα πάρουμε τρένο για να πάμε στην περιοχή Higashiyama στα ανατολικά της πόλης.

Εδώ θα ανεβούμε έναν ανηφορικό δρόμο που λέγεται Kiyomizuzaka και θα περπατήσουμε ανάμεσα σε δεκάδες παραδοσιακά Machiya(παλιά ξύλινα σπίτια) που τα περισσότερα είναι μαγαζιά ,καφέ και εστιατόρια, για να οδηγηθούμε εν τέλη σε έναν πολύ σημαντικό βουδιστικό ναό της περιοχής.

Τον ίδιο δρόμο που παρπατήσαμε σήμερα περπατούσαν οι προσκηνυτές στο παρελθόν για να φτάσουν στην είσοδο του αρχαίου βουδιστικού μοναστηριού Kiyomizu-dera.

Ένα εντυπωσιακό μοναστήρι με πάνω απο 1200 χρόνια ιστορίας, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco και κομμάτι των ευρύτερων ιστορικών μνημείων του αρχαίου Κυότο.

Αν και το μοναστήρι είναι αρχαίο τα περισσότερα απο τα κτίρια του χρονολογούνται απο τον 17ο αιώνα και αποτελούν ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ιαπωνικής ξυλουργικής τέχνης καθώς δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε ένα καρφί στις κατασκευές αυτές.

Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην θεότητα Senju Kannon η οποία αποτελεί μια απο τις 31 μορφές της θεάς Kannon η οποία λατρεύεται σε πολλά ιερά της ιαπωνίας ως η Θεά της Συμπόνιας και του Ελέους και που είδαμε σε ιερά που επισκεπτήκαμε στο Τόκυο τις προηγούμενες μέρες.

Παλιά τον 17ο αιώνα στην εποχή Edo έλεγαν πως εάν κάποιος πηδήξει απο την 13 μέτρων πλατφόρμα του Kiyomizu-dera και κατάφερνε να επιζήσει, μια ευχή του θα γινόταν πραγματικότητα.

Ωστόσο λόγω επικινδυνότητας επήλθε απαγόρευση καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που επιχειρούσαν το άλμα και έχαναν την ζωή τους.

Σήμερα οι επισκέπτες στέκονται στην πλατφόρμα αυτή και έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν ένα απο τα ομορφότερα ιερά με φόντο την πόλη.

Τόσο την άνοιξη που ανθίζουν οι κερασιές ,τόσο το φθινόπωρο όπου έχουμε το λεγόμενο Koyo (κόκκινα,κίτρινα,προτοκαλί φύλλα) αλλά και τις άλλες εποχές του χρόνου η θέα αυτή εντυπωσιάζει τους επισκέπτες.

Kiyomizu-dera σημαίνει το Μοναστήρι του “αγνού νερού” και δεν είναι τυχαίο πως εδώ βρίσκεται κοντά ο καταρράκτης Otowa του οποίου νερό χωρίζεται σε 3 σημεία για να καταλήξει έπειτα σε σε μια μικρή λιμνούλα.

Οι επισκέπτες χρησιμοποιώντας κοντάρια καλούνται να μαζέψουν το νερό και έπειτα να το πιούν.

Λέγεται πως κάθε σημείο προσφέρει και μια διαφορετική ευλογία όπως μακροζωία,τύχη αλλά και επιτυχία στην αγαπη.

Ο χώρος του μοναστηριού πέρα απο τα κτίρια και την πλατφόρμα αποτελείται και απο έναν γραφικό κήπο ο οποίος προσφέρεται για μια ήσυχη βόλτα με αρκετές ευκαιρίες για όμορφες φωτογραφίες.

Αφότου τελειώσουμε την επίσκεψη μας στον ναό Kiyomizu-dera θα κάνουμε ένα διάλειμμα και θα έχουμε αρκετό χρόνο για φαγητό,καφέ ψώνια και γενικά βόλτα στον εμπορικό δρόμο μπροστά απο το μοναστήρι.

Εδώ μπορούμε να βρούμε αρκετά ενδιαφέροντα σουβενίρ όπως παραδοσιακά ιαπωνικά κεραμικά σκεύη.

Μια νόστιμη λιχουδιά που πουλούν τα μαγαζιά εδώ είναι το Oden το οποίο αποτελεί ένα κέικ με διάφορα θαλασσινά και ψάρι και υπάρχει σε αρκετές παραλαγγές.

Πέρα απο το φαγητό μπορούμε να δοκιμάσουμε και αρκετά προιόντα τα οποία έχουν ως συστατικό τους το περίφημο ιαπωνικό πράσινο τσάι Matcha.

Ένα απο αυτά είναι το λεγόμενο Koicha που πέρα απο τσάι περιέχει λευκή σοκολάτα δημιουργώντας έναν ωραίο γευστικό συνδιασμό.

Μετά το φαγητό κατηφορίζουμε τους πλακόστρωτους δρόμους Sannenzaka και Ninnenzaka, 2 απο τους πιο γνωστούς δρόμους της ευρύτερης περιοχής Higashiyama.

Η περιοχή αποτελεί την πιο παραδοσιακή και διατηρημένη περιοχή στην πόλη και είναι η εικόνα που έχουν οι περισσότεροι επισκέπτες για το Κυότο πριν έρθουν στην Ιαπωνία καθώς πάρα πολλές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο έχουν τραβηχτεί εδώ.

Εξαιτίας ενός νόμου που απαγορεύει την κατασκευή σύγχρονων κτιρίων xαρακτηριστικό της περιοχής είναι τα παλιά ξύλινα σπίτια που ονομάζουν Machiya με μερικά απο αυτά να έχουν φτιαχτεί έως και 100 χρόνια πριν.

Αρκετά είναι κατοικίες και μαγαζιά με μάλιστα ένα απο αυτά να στεγάζει σήμερα καφέ της γνωστής αλυσίδας Starbucks!

Λίγο πιο πέρα βλέπουμε μπροστά μας τον εντυπωσιακό βουδιστικό ναό Hokan-ji .

Ένα απο τα παλαιότερα βουδιστικά ιερά το Hokan-ji είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο για την εντυπωσιακη 5όροφη παγόδα Yasaka ως ένα απο τα σύμβολα του Κυότο.

Κατά το απόγευμα καθώς ο ήλιος αρχίζει να δύει κατευθυνόμαστε προς την περιοχή Gion.

Μερικά λεπτά αργότερα καταλήγουμε στην είσοδο ακόμα ενός απο τα σημαντικότερα σιντοϊστικά ιερά της πόλης.

Ο εκατοντάδων ετών σιντοϊστικός ναός Yasaka-jinja που ονομάζεται και αλλιώς Gion-Jinja είναι αφιερωμένος στον θεό Susanoo άρχοντα της θάλασσας και των καταιγίδων.

Εδώ το καλοκαίρι κάθε ιούλιο γίνεται η γιορτή Gion Matsuri η πιο γνωστή στο Κυότο όπου δεκάδες άρματα κάνουν μια ιδιαίτερη παρέλαση υπο την παρουσία εκατοντάδων ντόπιων και επισκεπτών.

Τον υπόλοιπο χρόνο ο ναός υποδέχεται επισκέπτες που έρχονται να προσευχηθούν αλλά και για να θαυμάσουν το βράδυ τα δεκάδες φωτισμένα φανάρια του.

Ακόμα μια γεμάτη μέρα φτάνει σιγά σιγά προς το τελος της και πάμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση καθώς αργότερα θα πάμε να ζήσουμε μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία.

Μετά απο λίγη ξεκούραση ήρθαμε να περπατήσουμε στον δρόμο Hanamikoji της περιοχής Gion όπου ζουν και εργάζονται οι Geiko τις οποίες εμείς γνωρίζουμε ως Γκέισες.

Γενικά δεν είναι πολύ εύκολο να δεις μια Γκέισα έξω στον δρόμο αλλά μπορείς εάν έρθεις στο θέατρο Kobu Kaburenjo όπου γίνονται επίδειξεις παραδοσιακών ιαπωνικών τεχνών.

Απόψε θα έχουμε την δυνατότητα να πάρουμε μια γεύση απο πολλές ιαπωνικές τέχνες όπως την τέχνη του τσαγιού Chado , το κουκλοθέατρο Bunraku, την κωμωδία Kyogen τον εντυπωσιακό χορό Bugaku αλλά και τον όμορφο χορό Kyomai.

Οι Γκέισες αποτελούν ένα απο τα σύμβολα της Ιαπωνικής κουλτούρας και είναι απο τις εικόνες που ο δυτικός κόσμος της έχει συνδέσει με αυτήν.

Ωστόσο λανθασμένα πολλοί θεωρούν τις Γκέισες ως γυναίκες που προσφέρουν αγοραίο έρωτα κάτι που φυσικά δεν ισχύει καθώς οι γυναίκες αυτές για πάρα πολλά χρόνια εκπαιδευόντουσαν στην τέχνη του χορού και του τραγουδιού και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους ως μορφή διασκέδασης και τίποτα παραπάνω.

Οι νεαρές μαθητευόμενες γκέισες Maiko αφότου βάψουν το πρόσωπο τους με την χαρακτηριστική λευκή πούδρα Oshiroi τοποθετούν στο κεφάλι τους τις περίτεχνες καρφίτσες μαλλιών Kanzashi και φορούν τα εντυπωσιακά πολύχρωμα Kimono τους για να χορέψουν μπροστα στους επισκέπτες τον καθηλωτικό χορό Kyomai.

Έχοντας δει τον όμορφο χορο Kyomai και έχοντας πάρει μια αντιπροσωπευτική γεύση των σημαντικότερών παραδοσιακών ιαπωνικών τεχνων πάμε να φάμε κάτι εκει κοντά.

Απόψε θα πάμε σε ένα μαγαζί Sukiyaki και Shabu Shabu όπου θα μαγειρέψουμε και θα φάμε όλοι μαζί παρέα.

Στο Sukiyaki και στο Shabu-Shabu μαγιρεύονται λεπτές φέτες κρεάτος είτε τηγανητές είτε βραστές σε νερό μαζί με διάφορα άλλα υλικά όπως λαχανικά μανιτάρια ακόμα και νουντλς.

Μετά απο μια ενδιαφέρουσα μέρα εξερευνώντας το νότιο κομμάτι της πόλης και την περιοχή Higashiyama επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση αναμένοντας την επόμενη μέρα.

Ημέρα 9η

Την σημερινή μέρα φεύγουμε απο κέντρο του Κυότο και με τρένο κατευθυνόμαστε προς τα δυτικά της πόλης.

Θα βρεθούμε λίγο πιο κοντά στην φύση και θα κατανοήσουμε την σημασία του Zen για τον ιαπωνικό βουδισμό εξερευνώντας την περιοχή της Arashiyama.

Περπατώντας μια όμορφη διαδρομή στην φύση πλάι στα νερά του ποταμού Katsura θα καταλήξουμε μπροστά στην εντυπωσιακή γέφυρα Togetsu-kyo .

Πρωτού όμως περάσουμε στην απέναντι πλευρά όπου βρίσκονται τα περισσότερα αξιοθέατα της περιοχής πηγαίνουμε πρώτα σε ένα ιδιαίτερο μέρος.

Θα ανεβούμε ψηλά στο πάρκο Iwatayama, κομμάτι του βουνού Arashiyama στο οποίο βρίσκεται μια αποικία περίπου 120 ιαπωνικών μαϊμούδων.

Για να ανεβούμε στην κορυφή όμως θα χρειαστεί να κάνουμε μια ανάβαση περίπου 20 λεπτών με μερικές στάσεις στην διαδρομή.

Ωστόσο ο κόπος μας σύντομα θα ανταμειφθεί καθώς απο εδώ ψηλά έχουμε μια καταπληκτική θέα στην πόλη αλλά φυσικά δεν ήρθαμε μόνο για την θέα εδώ!

Την εμφάνιση τους κάνουν οι δεκάδες μαιμούδες που ζουν εδώ και περιφέρονται ελεύθερα πλάι στους επισκέπτες και μάλιστα ποζάρουν για φωτογραφίες!!

Εδώ υπάρχει ένα ειδικά διαμορφωμένο κτίριο-κλουβι όπου οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να ταίσουν με φρούτα και φυστίκια αυτούς τους χαριτωμένους κατεργάρηδες!!

Έπειτα απο μια σπάνια εμπειρία όπου είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με την πανίδα της Ιαπωνίας, αφήνουμε το πάρκο Iwatayama και κατηφορίζουμε σιγά σιγά προς το ποτάμι.

Επόμενη μας σταση η ευρύτερη περιοχή της Arashiyama στην απέναντι όχθη του ποταμού.

Εδώ βρίσκεται και ένας εμπορικός δρόμος γεμάτος με μαγαζιά για καφέ και φαγητό τον οποίο σίγουρα θα τιμήσουμε αργότερα κατά το μεσημέρι.

Για την ώρα θα επισκεπτούμε ένα απο τα σημαντικότερα βουδιστικά ιερά στην περιοχή, τον ναό Tenryu-ji ή αλλιώς ναό του “Ουράνιου Δράκου” όπως ονομάζεται.

Ο ναός Tenryu-ji ανακηρύχτηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco το 1994 και είναι διαφορετικός απο όσους ναους έχουμε δει έως τώρα καθώς αποτελεί έναν ναό την Βουδιστικής σέκτας Rinzai μια απο τις μεγαλύτερες σέκτες του Ιαπωνικού Zen Βουδισμού.

Λέγεται πως ο πανίσχυρος Σογκούν(στρατιωτικός ηγέτης των σαμουράι) της εποχής είδε στο όνειρο του έναν πελώριο δράκο να πετά στα ανατολικά του ποταμού πάνω απο το σημείο που βρίσκεται σήμερα ο ναός και έτσι διέταξε την κατασκευή του.

Πριν ανακηρυχθεί απο την Unesco ο ναός έχει την διάκριση ώς ένας απο τους 5 σημαντικότερους ναούς Zen στο Κυότο την οποία την έχει έως και σήμερα.

Στο εσωτερικό ενός εκ των κτιρίων του ναού βρίσκεται ένα παράξενος και ιδιαίτερος πίνακας θα μπορούσαμε να πούμε ο οποίος απεικονίζει τον Bodhidharma έναν ινδό ιερέα που μετέφερε τις διδασκαλίες του βουδισμού Ζεν απο την Ινδία στην Κίνα τον 5ο αιώνα για να μεταδοθούν στην ιπαωνία αρκετούς αιώνες αργότερα.

Ο Zen Βουδισμός δίνει έμφαση στην αυστηρή πειθαρχία και αυτοέλεγχο, στον διαλογισμό καιτην κατανόηση της φύσης του νου και της φύσης των πραγμάτων.

Παρόλο που ο ναος χτίστηκε τον 14ο αιώνα ήταν πολλές οι φορές που σχεδόν όλα του τα κτίρια όπως αυτό του Hojo(κύριο κτίριο του ναού) καταστράφηκαν και ξαναχτίστηκαν, με τα πιο πρόσφατα να χρονολογούνται στην εποχή Meiji δηλαδή στον 18ο και 19ο αιώνα.

Την καταστροφη όμως γλύτωσαν οι ιδιαίτεροι κήποι του οι οποίοι αποτελούν κήπους με μια ξεχωριστή τεχνοτροπία η οποία βασίζεται στο Zen.

Σκοπός της τεχνοτροπίας αυτής είναι η μίμηση της φύσης με σκοπό την δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα κάνει πιο εύκολο τον διαλογισμό που αποτελεί σημαντικό χαρακτηριστικό του Zen.

Ετσι κατανούμε πως η ύπαρξη σκαλισμένων χαλικιών υφίσταται για να μιμιθεί τους κυματισμούς του νερού.

Μετα απο μια τελευταία βόλτα στους ήσυχους κήπους του ναού η επισκεψη μας φτάνει στο τέλος της, και πρωτού φύσγουμε ως ένα ξεχωριστό σουβενίρ όσοι θέλουμε αγοράζουμε το βιβλίο Goshouincho για να μας ζωγραφίσουν ένα Goshouin ως απόδειξη της επίσκεψης μας.

Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε είναι πως χρειαζόμαστε διαφορετικό βιβλίο για τους βουδιστικούς ναούς και διαφορετικό για τους σιντοϊστικούς ναούς!

Συνεχίζουμε στο τελευταίο αξιοθέατο για σήμερα το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στον ναό Tenryuji.

Εδώ βρίσκεται ένα απο τα πιο φωτογραφημένα σημεία στην Ιαπωνία το παγκοσμίως γνωστό Δάσος Μπαμπού Arashiyama.

Αποτελούμενο απο εκατοντάδες δέντρα μπαμπού δημιουργεί ένα μοναδικό σκηνικό για φωτογραφίες.

Αν και η πραγματικότητα είναι πως το μέρος κατακλύζεται καθημερινά απο ορδές τουριστών δεν θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ένα ήσυχο μέρος.

Ωστόσο υπάρχουν μερικά σημεία του μονοπατιού όπου μπορείς να βρείς λίγη ησυχία και να απολαύσεις αυτό το πραγματικά όμορφο θέμα.

Κατά αργά το μεσημέρι επιστρέφουμε στον εμπορικό δρόμο της περιοχής για φαγητό με σκοπό μας σήμερα να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο.

Ένα πιάτο παραδοσιακό του Κυότο που μπορούμε να δοκιμάσουμε ονομάζεται Nishin Soba κα αποτελείται απο νουντλς με ρέγγα η οποία δίνει στο πιάτο μια χαρακτηριστική γλυκιά γεύση!

Καθώς ο ήλιος δύει επιστρέφουμε στο κέντρο της πόλης και το ξενοδοχείο για ξεκούραση.

Αργότερα βγαίνουμε για ένα χαλαρό ποτό σε ένα γραφικό και ατμοσφαιρικό στενάκι που βρίσκεται εδώ κοντά.

Πρόκειται για το στενάκι Pontocho το οποίο είχαμε δει ένα απο τα πρωινά καθώς περνάγαμε και ήρθε η ώρα να το περπατήσουμε κάνοντας μια βόλτα ανάμεσα στα δεκάδες μαγαζιά του.

Εδώ βρίκονται αρκετά μπαρ και εστιατόρια καθώς και αρκετά μαγαζιά όπου εργαζόνται Γκέισες στα οποία η είσοδος για τους μη ιάπωνες είτε δεν επιτρέπεται είτε είναι πολύ δύσκολη να κανονιστεί.

Έτσι κατά την βόλτα μας εδω εάν είμαστε τυχεροί μπορεί να πετύχουμε και κάποια απο τις Γκέισες καθώς επιστρέφει απο την εργασία της.

Μετά το ποτό όσοι θέλουν ακολουθούν και πάμε σε ένα μέρος όπου θα φάμε όλοι μαζί με έναν ιδιαίτερο και διασκεδαστικό τρόπο.

Απόψε θα φάμε Sushi σε ένα εστιατόριο που Kaitensushi όπου το sushi σερβίρεται ερχόμενο σε έναν κινούμενο ιμάντα!

Καθώς έρχεται το πρώτο πιάτο η όρεξη ανοίγει και το ένα πιάτο διαδέχεται το επόμενο καθώς εξερευνούμε τους διάφορους τύπους σούσι.

Μερικά αντιπροσωπευτικά έιδη σούσι που αξίζει να δοκιμάσουμε είναι το καλαμάρι Ika sushi το αυγό Tamago sushi ο σολομός και φυσικά ο τόνος Toro sushi που είναι και ο πιο γνωστός!

Έπειτα απο μια γεμάτη μέρα που ήρθαμε σε επαφή με την φύση, κατανοήσαμε κάποια πράγματα για τον βουδισμό zen και το βραδάκι διασκεδάσαμε τρώγοντας και πίνοντας, το τελευταίο μας βράδυ στο Κυότο φτάνει στο τέλος του.

Αύριο το βράδυ θα βρισκόμαστε σε μια νέα πόλη με νέες εικόνες και εμπειρίες!!

Ημέρα 10η

Έπειτα απο 3 ημέρες εξερεύνησης του Κυότο και έχοντας δει και κάνει αρκετά πήραμε μια καλή γεύση της ιστορίας και της πλούσιας ιαπωνικής κουλτούρας.

Έτσι αφήνουμε σήμερα το Κυότο για να πάμε στον επόμενο σταθμό του ταξιδιού μας την πόλη της Οσάκα.

Ωστόσο έχουμε ακόμα μισή μέρα στην διάθεση μας για να εκμεταλλευτούμε και έτσι παίρνουμε το λεωφορείο για να πάμε στο πρώτο αξιοθέατο της ημέρας.

Θα πάμε στα βόρεια της πόλης για να επισκεπτούμε έναν ακόμα σημαντικό ναό ο οποίος αποτελεί ένα ακόμα απο τα σύμβολα του Κυότο.

Ο βουδιστικός ναός Kinkaku-ji φτιάχτηκε τον 14ο αιώνα ως η πολυτελής κατοικία του ισχυρού Σογκούν  Ashikaga Yoshimitsu για να μετατραπεί σε ναό Zen μετά τον θάνατο του σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία.

Το σημαντικότερο αξιοθέατο στους χώρους του ναού δεν είναι άλλο απο το 3όροφο Χρυσό Περίπτερο που βρίσκεται στην μέση της γραφικής λιμνούλας Kyōko-chi η οποία ονομάζεται Λίμνη του Καθρέπτη καθώς όλο το τοπίο υπο την ανάλογη γωνία καθρεπτίζεται με απόλυτη συμμετρία δημιουργώντας ένα οπτικό θέαμα που εντυπωσιάζει αλλά και που προσφέρει μια αίσθηση γαλήνης καθώς το κοιτάς.

Οι 2 ορόφοι του χρυσού περιπτέρου αποτελούνται απο αληθινό χρυσό και στο εσωτερικό τους βρίσκονται σύμφωνα με την παράδοση στάχτες του Βούδα.

Στην κορυφή του κτιρίου βρίσκεται το άγαλμα που αναπαριστά το μυθικό πουλί φοίνικα της ιαπωνικής μυθολογίας Hō-ō.

Όπως αναγεννήθηκε και το κτίριο αυτό καθώς καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές στο παρελθόν με την τελευταία φορά να ήταν το 1950 όταν παραδόθηκε στο έλεος της φωτιάς ως θύμα εμπρησμού για να ανακατασκευαστεί 5 χρόνια αργότερα στην σημερινή εντυπωσιακή του μορφή.

Πέρα απο το χρυσό περίπτερο που είναι το κύριο αξιοθέατο εδώ ο ναός διαθέτει και κήπους όπου μπορούμε να κάνουμε μια ήσυχη βόλτα.

Κάπου έδω και αφότου έχουμε θαυμάσει αυτόν τον πραγματικά εντυπωσιακό ναό, η επίσκεψη μας στο Kinkakuji φτάνει στο τέλος της καθώς επιστρέφουμε στο κέντρο της πόλης.

Έχουμε ακόμα αρκετό χρόνο έως το απόγευμα που θα πάρουμε το τρένο για την Οσάκα και έτσι πάμε για να ζήσουμε ακόμα μια ξεχωριστή εμπειρία πρωτου αποχαιρετήσουμε το Κυότο.

Στο Κυότο υπάρχουν αρκετά παραδοσιακά Ochaya τα οποία είναι παλιά σπίτια όπου γίνονται οι τελετές τσαγιού Chanoyu.

Πρωτού ξεκινήσουμε την τελετή τσαγιού ερχόμαστε όπως είθισται λίγο νωρίτερα και φοράμε όσοι θέλουμε ένα παραδοσιακό ιαπωνικό Kimono για να μπούμε πιο βαθιά στην συνολική εμπειρία.

Έχοντας ντυθεί και καθώς περιμένουμε κάνουμε μια βόλτα στον μικρό γραφικό κήπο zen που υπάρχει σε κάθε Ochaya.

Η φιλοσοφία του Zen είναι συνδεδεμένη με τον Δρόμο του Τσαγιού ή Chado όπως ονομάζεται στα ιαπωνικά.

Αποτελεί στην ουσία ένα ξεχωριστό τελετουργικό κομμάτι της ιαπωνικής κουλτούρας και μια εμπειρία που σίγουρα πρέπει κάποιος να ζήσει.

Αφότου όλοι εισέλθουμε σε ένα ειδικό δωμάτιο του σπιτίου που λέγεται Chashitsu καθόμαστε στο δάπεδο και η οικοδέσποινα μας καλοσωρίζει και μας εξηγεί για την διαδικασία και την σημαντικότητα της τελετής του τσαγιού.

Μπροστά μας να έχουμε ένα μικρό μπόλ με κόκκους πράσινου τσαγιού Matcha, τα εργαλεία για να το φτιάξουμε καθώς και ένα ιδιαίτερο γλυκό που το λένε Yatsuhashi και που το τρώμε ενώ περιμένουμε να ζεσταθεί το νερό για το τσάι.

Έπειτα η οικοδέσποινα αρχίζει με αργές και στοχευμένες κινήσεις ένα τελετουργικό το οποίο γίνεται με σεβασμό ως προς τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται καθώς καθαρίζονται πρωτού χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουν το τσάι και έπειτα προχωρά στην παρασκευή του.

Όλα αυτά καθρεπτίζουν τις 3 θεμελιώδης αξίες του Chado που είναι η Αρμονία , ο Σεβασμός και η Γαλήνη οι οποίες συνδέονται με τις 3 θεμελιώδης αξίες του Zen οι οποίες είναι η Σύνεση , η Παροδικότητα της Στιγμής και η Αποδοχή των Πραγμάτων.

Αφότου η οικοδέσποινα ολοκληρώσει την διαδικασία μας βάζει νερό και μας δίνει οδηγίες για να φτιάξουμε και εμείς το τσάι.

Ο καθένας με τον ρυθμό του μετατρέπει τους πράσινους κόκκους Matcha σε αφρώδες τσάι έτοιμο να το πιούμε πρωτού όμως υποκλιθούμε δείχνοντας τον έμπρακτο σεβασμό μας σε αυτό που σύντομα θα λάβουμε.

Μετά απο μια αυτήν την ιδιαίτερη εμπειρία που μας προσέφερε η τελετή τσαγιού έχουμε λίγο χρόνο ακόμα για φαγητό,ψώνια και βόλτα πρωτού φύγουμε για την Οσάκα.

Και φυσικά το καλύτερο μέρος για φαγητό δεν είναι άλλο απο την αγορά Nishiki όπου θα δοκιμάσουμε μερικές λιχουδιές που μας ξέφυγαν την προηγούμενη φορά παρέα με άφθονο Sake.

Για όσους ενδιαφέροντα για κάτι άλλο πέρα απο το φαγητό και τα ψώνια υπάρχει στον χώρο της αγοράς το μικρό σιντοϊστικό ιερό Nishiki Tenmangu που είναι αφιερωμένο στον θεό της γνώσης Tenjin.

Όσοι θέλουν μπορούν να επισκεπτούν το μουσείο Samurai κσι Ninja για να δούν τις εντυπωσιακές πανοπλίες Yoroi και τα φημισμένα ιαπωνικά σπαθια Katana καθώς και να κατανοήσουν την ιστορία των πολεμιστών αυτών.

Η ύπαρξη τους ήταν τόσο καταλυτική για την Ιαπωνία καθώς άφησε ένα στίγμα ανεξίτηλο στην ιαπωνική κουλτούρα και κοινωνία που όσοι παρατηρήσουν καλά μπορούν να δουν πως υπάρχει έως και σήμερα.

Καθώς φτάνει το απόγευμα και ο ήλιος αρχίζει να δύει αποχαιρετούμε το Κυότο πάμε στο ξενοδοχείο για να πάρουμε τα πράγματα μας και με τρένο φεύγουμε για την Οσάκα.

Μετά απο περίπου μισή ώρα φτάνουμε στην Osaka και συγκεκριμένα στην περιοχή Umeda όπου θα τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο και έπειτα θα πάμε μια χαλαρή βόλτα.

Εδώ υπάρχουν αρκετά μαγαζιά για να πάμε για φαγητό και δεν θα χάσουμε ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα απο τα πιο γνωστά πιάτα της πόλης.

Πρόκειται για το φαγητό του δρόμου που ονομάζεται Takoyaki και είναι μικρές μπαλίτσες ζύμης αλευριού με κομματάκια χταπόδι μέσα τους, πασπαλισμένα με νιφάδες παλαμίδας(ψαριού) που ονομάζονται Katsuobushi γνωστές για την χαρακτηριστική γεύση Umami!

Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση ανυπομονώντας για όσα διαφορετικά θα μας προσφέρει τις επόμενες μέρα η Οσάκα!!

Ημέρα 11η

Καλημέρα απο την Οσάκα!!!

Μια νέα μέρα ξεκινά και σήμερα θα την αφιερώσουμε στην εξερεύνηση της Οσάκα όπου θα δούμε θα κάνουμε και φυσικά θα φάμε αρκετά πράγματα αντιπροσωπευτικά της πόλης.

Η Οσάκα ως η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας αποτελεί μια σύγχρονη μεγαλούπολη με ψηλά κτίρια, μεγάλες λεωφόρους , ατελειώτους εμπορικούς δρόμους και πολλά ιδιαίτερα αξιοθέατα που της δίνουν την ξεχωριστή της ταυτότητα.

Αποτελεί ένα απο τα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα της Ιαπωνίας και εδώ βρίσκονται τα κεντρικά πολλών μεγάλων εταιρειών.

Πολυπολιτισμική και κοσμοπολίτικη η Οσάκα είναι μια πόλη αρκετά διαφορετική σε σχέση με το Τόκυο και το Κυότο καθώς έχει την δική χαρακτηριστική κουλτούρα η οποία καθρεπτίζεται στους πιο χαλαρούς ρυθμούς ζωής και την αμεσότητα που έχουν οι κάτοικοι της.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως πρόκειται για μια ανθρώπινη πόλη στην οποία οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν μια διαφορετική πτυχή της κατεξοχήν αυστηρής και γεμάτης κανόνες Ιαπωνικής κοινωνίας.

Θα ξεκινήσουμε την μέρα μας πηγαίνοντας στα νότια της πόλης για να δούμε έναν απο τους παλαιότερους ναούς της Οσάκα.

Μισή ώρα αργότερα βρισκόμαστε στην είσοδο του σιντοϊστικού ναού Sumiyoshi Taisha.

Το κτιριακό συγκρότημα του ναού βρίσκεται μέσα σε ένα μεγάλο πράσινο πάρκο όπου υπάρχει και μια μικρή λιμνούλα.

Την είσοδο του ναού με το υπόλοιπο μέρος ενώνει η γραφική κόκκινη γέφυρα Sorihashi , πλεόν ένα απο τα σύμβολα του ναού και της πόλης.

Ένας απο τους παλαιότερους ναούς στην Ιαπωνία και ο παλαιότερος στην Οσάκα, ο ναός Sumiyoshi Taisha είναι αφιερωμένους στις 3 θεότητες της θάλασσας που λέγονται Sumiyoshi Sanjin και που προστατεύουν τους ταξιδιώτες τους ψαράδες και τους ναυτικούς.

Δεν είναι τυχαίο αυτό καθώς η Οσάκα αποτελούσε ένα απο τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας και οι ναυτικοί ερχόντουσαν εδώ για να προσευχηθούν.

Κατά το Hatsunode ένα έθιμο όπου οι Ιάπωνες μετά την πρωτοχρονιά επισκέπτονται τον πρωτο ναό για το έτος, ο ναός κατακλύζεται απο πλήθος κόσμου που έρχεται για να προσευχηθεί.

Μια πληροφορία με ενδιαφέρον για τον ναό αυτόν που τον κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό είναι πως αρχιτεκτονικά έχει φτιαχτεί σε ένα μοναδικό στυλ που ονομάζεται Sumiyoshi-zukuri και που είναι απαλλαγμένο απο κάθε κινεζική επιρροή την οποία συναντάμε σε αρκετά άλλα σιντοϊστικα ιερά ανα την Ιαπωνία.

Έπειτα απο την ενδιαφέρουσα πρωινή επίσκεψη μας στον ναό Sumiyoshi Taisha πάμε να δούμε ένα ακόμα σημαντικό αξιοθέατο.

Μετά απο κάμποσο βρισκόμαστε στο πελώριο πάρκο του κάστρου της Οσάκα, έναν απο τους πνεύμονες πρασίνου της πόλης.

Ένα οχυρωματικό σύστημα αποτελούμενο απο ψηλά τείχη καθώς και τάφρο με νερό σε όλες τις πλευρές χωρίζει το υπόλοιπο πάρκο απο το Κάστρο της Οσάκα.

Καταλαβαίνουμε πως το πάρκο αυτό βρίσκεται στην καρδιά της πόλης καθώς βλέπουμε απέναντι μας αρκετούς απο τους πελώριους ουρανοξύστες της.

Μερικά λεπτά αργότερα αντικρίζουμε στο βάθος το εντυπωσιακό κάστρο της Οσάκα ένα απο τα σημαντικότερα αξιοθέατα και σύμβολα της πόλης.

Ένα εντυπωσιακό ιαπωνικό κάστρο του οποίου το παλαιότερο κομμάτι χρονολογείται απο το 1583 και που έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε μια εποχή που σημάδεψε την ιαπωνική ιστορία.

Το παρόν 8 ορόφων κτίριο ωστόσο δεν είναι ένα αυθεντικό εκατοντάδων ετών κάστρο καθώς είναι κατασκευασμένο απο τσιμέντο ως μια ανακατασκευή του κάστρου που βρισκόταν κάποτε εδώ και που ίσοπεδώθηκε σους βομβαρδισμούς του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Στον χώρο του κάστρου βρίσκεται ένας μικρός σιντοϊστικός ναός αφιερωμένος σε έναν μεγάλο άνδρα.

Ο λόγος για τον Toyotomi Hideyoshi έναν απο τους τρείς ενοποιητές της Ιαπωνίας κατά μια περίοδο εμφυλίου πολέμου περίπου 150 ετών τον 15ο και 16ο αιώνα όπου οι διαφορετικές φατρίες των samurai ανα την χώρα πολεμούσαν μεταξύ τους για την επικράτηση.

Ο Hideyoshi ήταν εκέινος που διέταξε την κατασκευή του κάστρου της Οσάκα το οποίο χρησιμοποιούσε ως βάση του και κατάφερε τπ 1590 να ενώσει όλη την Ιαπωνία υπο την κυριαρχία του.

Μετά τον θάνατο του Hideyoshi ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στον διάδοχο του Toyotomi Hideyori και τον ισχυρότερο Daimyo(πολέμαρχο σαμουράι)στην ιαπωνία Tokugawa Ieyasu ο οποίος θα κατατρόπωνε τους Toyotomi και τους υποστηρικτες τους το 1600 στην μάχη της Sekigahara.

Μπαίνοντας μέσα στο κάστρο το οποίο σήμερα αποτελεί μουσείο θα μάθουμε αρκετά πράγματα για την ζωή του Toyotomi Hideyoshi καθώς και για την περίοδο Sengoku μια απο τις πιο έντονες περιόδους της ιστορίας η οποία ανέδειξε τον μύθο των πολεμιστών σαμουράι.

Ανάμεσα στα εκθέματα που βρίσκονται στο κάστρο υπάρχει μια ζωγραφιά που αναπαριστά την τελειωτική μάχη που δόθηκε το 1614 σε αυτό εδώ το σημέιο και θα έμενε γνωστή στην ιστοριά ως η πολιορκία της Οσάκα αλλάζοντας μια για πάντα την Ιαπωνική ιστορία καθώς θα άνοιγε τον δρόμο για την απόλυτη κυριαρχία της οικογένειας Tokugawa η οποία θα κυβερνούσε την ιαπωνία για τα περίπου επόμενα 250 χρόνια.

Ψηλά απο την κορυφή του κάστρου έχουμε μια εντυπωσιακή θέα της πόλης όπου διακρίνουμε καλύτερα την αντιθεση που προκαλούν οι πελώριοι ουρανοξύστες κοντά στο πράσινο πάρκο που περιβάλλει το κάστρο.

Έχοντας κατανοήσει την σημασία και σημαντικότητα τόσο της Οσάκα ως πόλης αλλά και του κάστρου για την Ιαπωνική ιστορία τον καιρό των σαμουράι εποστρέφουμε προς το κέντρο.

Καθώς πλησιάζει το μεσημέρι ήρθε η ώρα για φαγητό και θα πάμε σε μια πολή γνωστή αγορά.

Η Οσάκα ως πόλη είναι γνωστή για την γαστρονομία της και δεν είναι τυχαίο πως την ονομάζουν ως Κουζίνα Του Ιαπωνικού Έθνους.

Το τι έχει να μας προσφέρει αυτή η κουζίνα λοιπόν θα το ανακαλύψουμε στην αγορά Kuromon Ichiba.

Μια αγορά με τουλάχιστον 150 μαγαζιά όπου πωλούνται κυρίως ψαρικα και θαλασσινά.

Εδώ θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε απο κοντά ένα τα πιο γνωστά ψάρια που τρώνε στην ιαπωνία, το ψάρι Fugu το οποίο είναι δηλητηριώδες για τον άνθρωπο και το μαγείρεμα του γίνεται μόνο απο πάρα πολύ εκπαιδευμένους Chef.

Δεν λείπουν και τα μαγαζιά που πουλούν φρούτα και λαχανικά καθώς και σουβενίρ, είδη σπιτιού και ρούχα.

Φυσικά και δεν μπορούμε να μην πούμε για τα δεκάδες μαγαζιά με φαγητό του δρόμου αλλά και εστιατόρια τα οποία προσφέρουν πολλές επιλογές για να χορτάσει ακόμα και ο πιο πεινασμένος ταξιδιώτης.

Εδώ ανάμεσα σε διάφορες τοπικές λιχουδιές θα έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε το Wagyu Beef το οποίο είναι το διασημότερο και ακριβότερο μοσχαρίσιο κρέας σε όλο τον κοσμό με 100 γραμμάρια του να κοστίζουν περίπου 9 ευρώ!

Μετά το φαγητό η βόλτα μας συνεχίζεται στην περιοχή Namba η οποία μαζί με την περιοχή Umeda που είδαμε χτες το βράδυ,αποτελούν τα 2 κέντρα της πόλης το ένα στα βόρεια που λέγεται Kita και το άλλο στα νότια που λέγεται Minami.

Και στις 2 αυτές περιοχές υπάρχει μια πληθώρα εμπορικών μαγαζιών εστιατοριών και καφέ για να καλύψουν τις ανάγκες τόσο των επισκεπτών αλλα και των ντόπιων.

Θα κάνουμε μια απογευματινή βόλτα στον σκεπαστό εμπορικό δρόμο Ebisu Bashi-suji για να καταλήξουμε στο πιο δημοφιλές σημείο της πόλης που έρχονται οι επισκέπτες ειδικά για το βράδυ!

Μερικα λεπτά αργότερα φτάνουμε στην γέφυρα Ebisubashi κεντρικό σημείο της περιοχής που οι ντόπιοι αποκαλούν Dotonbori και που βρίσκεται σε ένα μικρό κανάλι απο όπου περνά ο ποταμός Yodo.

Πλάι στον ποταμό βρίσκεται μια αποβάθρα απο την οποία θα πάρουμε ποταμόπλοιο και όσοι θέλουν θα κάνουμε μια μικρή κρουαζιέρα έχοντας την ευκαιρία να θαυμάσουμε τις δεκάδες φωτινές επιγραφές που δημιουργούν ένα πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα σήμα κατατεθέν της Οσάκα.

Ένα απο τα αξιοθέατα κατά την διάρκεια της κρουζιέρας μας κρύβεται σε μια απο αυτές τις πλεώριες φωτεινές οθόνες που διαφημίζουν αρκετές εταιρείες.

Η χαρακτηριστική διαφημιστική οθόνη της εταιρείας Glico έχει ως μασκότ της έναν δρομέα ο οποίος τρέχει προς την γραμμή του τερματισμού.

Η ιστορία λέει πως το 1922 η εταιρεία Glico θέλησε να διαφημίσει ένα καινούργιο προιόν της, ένα γλυκό σνακ το οποίο περιείχε μια ουσία που βρίσκεται στα όστρακα και που η καταναλώση του έδινε τόση ενέργεια που κάποιος θα μπορούσε να τρέξει ασταμάτητα έως και 300 μέτρα!

Έτσι ο δρομέας αυτός έγινε η επίσημη μασκό της εταιρείας και η φωτεινή αυτή επιγραφή κοσμεί το σημείο αυτό εδώ και 89 χρόνια.

Κοντά στην αποβάθρα βρίσκεται και η ιδιαίτερη πελώρια οβάλ σχήματος ρόδα του λούνα παρκ Ebisu στην οποία οι επισκέπτες μπορούν να ανεβούν για μια ωραία θεά της πόλης τόσο το πρωί αλλά και το βράδυ!

Μετά την βόλτα στο ποτάμι έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο για βόλτα καφέ και ψώνια καθώς και για να εξερευνήσουμε την τοπική κουζίνα που προσφέρει η περιοχή.

Αν και το Dotonbori φημίζεται κυρίως για τα φαγητά του δρόμου υπάρχουν σε κάποια στενάκια εκεί κοντά μερικά ήσυχα εστιατόρια που σερβίρουν νόστιμα τοπικά πιάτα.

Ένα απο τα πιάτα αυτά λέγεται Kitsune Udon το οποίο είναι μια σούπα που αποτελείται απο τα παχιά φτιαγμένα απο σιτάρι νουντλς Udon και το τηγανητό τυρί απο γάλα σόγιας Tofu.

Στην Οσάκα υπάρχει η λέξη Kuidaore η οποία σημαίνει Φαγητό μέχρι τελικής πτώσης και που δημιουργήθηκε για να περιγράψει την πληθώρα των επιλογών για φαγητό του δρόμου που προσφέρει η Οσάκα ειδικά στην περιοχή του Dotonbori.

Πολλά απο τα μαγαζιά διαθέτουν εντυπωσιακές κατασκευές στις προσόψεις τους συμβολικές του φαγητού που πουλάνε όπως για παράδειγμα το πελώριο χταπόδι του εστιατορίου Takoyaki Kururu.

Απο φαγητά έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε μεταξύ άλλων το Okonomiyaki , μια αλμυρή κρέπα που μαγειρεύεται πάνω σε μια επίπεδη μεταλλική μαγειρική πλάκα που ονομάζεται Teppan και το Takoyaki που φάγαμε χτές αλλά που το πιο νόστιμο σε όλη την πόλη κατά τις προτιμήσεις των επισκεπτών βρίσκεται στο Dotonbori.

Αφότου φάγαμε σχεδόν μέχρι τελικής πτώσεως κάνουμε μια ακόμα βόλτα πλάι στο ποτάμι πρωτού επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.

Έχοντας εξερευνήσει την Οσάκα μια ακόμα γεμάτη μέρα φτάνει στο τέλος της.

Σήμερα πήραμε μια καλή γεύση της πόλης και κατανοήσαμε την διαφορετική κουλτούρα της και τους πιο χαλαρούς ρυθμούς της σε σχέση με τις υπόλοιπες μεγάλες ιαπωνικές πόλεις.

Ημέρα 12η

Έχοντας χτες δει την Οσάκα σήμερα θα κάνουμε μια αλλαγή σκηνικού και θα πάμε μια μονοήμερη εκδρομή σε ένα ιδιαίτερο μέρος.

Με το τρένο θα ταξιδέψουμε 1 ώρα προς τα ανατολικά όπου βρίσκεται η περιφέρεια Nara.

Ήρθαμε στην μικρή επαρχιακή πόλη της Νara , μια πόλη γεμάτη ιστορία καθως ήταν πρωτεύουσα της Ιαπωνίας κατά τον 8ο αιώνα πριν αυτή μεταφερθεί στο Κυότο.

Σήμερα η Nara είναι μια ήσυχη πόλη η οποία φυσικά κρύβει αρκετές εκπλήξεις για τους επισκέπτες τόσο απο άποψη ιστορίας, θρησκείας αλλά και γαστρονομίας!

Μιας και αναφέραμε το φαγητό δεν μπορούμε να μην δοκιμάσουμε το ξεχωριστό κέικ απο ρύζι που λέγεται Mochi, αποτέλεσμα της τέχνης mochitsuki κατα την οποία για να παρασκευαστεί χρειάζεται να χτυπηθεί αρκετές φορές με ένα ξύλινο σφυρί.

Μετά απο αυτό το ευχάριστο “γλυκό” διάλειμμα συνεχίζουμε και πάμε να επισκεπτούμε έναν απο τους γνωστούς βουδιστικούς ναούς της πόλης.

Η Nara εκτός απο παλιά πρωτεύουσα της Ιαπωνίας είναι το μέρος όπου γεννήθηκε Ιαπωνικός Βουδισμός και γιαυτό συναντάμε πολλά αρχαία βουδιστικά ιερά στην πόλη.

Ο βουδισμός ήρθε στην Ιαπωνία απο την Κίνα τον 6ο αιώνα και στην τότε πρωτεύουσα Nara δημιουργήθηκαν ναοί και μοναστήρια που απέκτησαν τόση δύναμη που μπορούσε να απειλήσει αυτήν του αυτοκράτορα και αυτός ήταν ένας απο τους λόγους που η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε αργότερα στο Κυότο.

Ένα απο αυτά είναι ο ναός Kofuku-ji μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco ως ένα απο τα 8 ιστορικά μνημεία της αρχαίας Nara.

Δυστυχώς σήμερα απο τα περίπου 150 κτίρια που αποτελούσαν αυτό το σημαντικό μοναστήρι λίγα υπάρχουν είτε συντηρημένα έιτε ανακατασκευασμένα καθώς τα υπόλοιπα κατασράφηκαν στο πέρασμα του χρόνου.

Ένα απο τα κτίρια που έχουν σωθεί και συντηρηθεί είναι η εντυπωσιακή 50 μέτρων παγόδα που ορθώνεται ψηλά ως η δεύτερη υψηλότερη παγοδα της ιαπωνίας.

Περπατάμε σε ένα πάρκο όπου σύντομα αναπόφευκτα μας περιμένει μια χαριτωμένη και χνουδωτή έκπληξη!

Πρόκειται για τα ελάφια Sika τα οποία ζουν κυρίως στην ιαπωνία και που θεωρούνται ιερά ως αγγελιαφόροι των θεών.

Το να πειράξει κάποιος ένα ελάφι πόσο μάλλον να του αφαιρέσει την ζωή ήταν έγκλημα που τιμωρούσαν κάποτε με θάνατο.

Παντού στην Nara κυκλοφορούν ελεύθερα και είναι πολύ φιλικά, μάλιστα υποκλίνονται στους επισκέπτες πρωτού εκείνοι τους δώσουν μπισκότα απο ρύζι που ονομάζονται Senbei.

Στο πάρκο Nara πέρα απο τα ελάφια υπάρχει και ένας πλακόστρωτος δρόμος γεμάτος με μαγαζιά για ψώνια και φαγητό ο οποίος οδηγεί στο επόμενο αξιοθέατο που θα επισκεπτούμε για σήμερα.

Βρισκόμαστε μπροστά στην ξύλινη πύλη  Nandaimon λίγο πριν την είσοδο για τον βουδιστικό ναό Todaiji τον σημαντικότερο ναό στην Nara.

Την πύλη προστατεύουν οι τρομακτικοί κολοσσιαίοι φυλακές του Βούδα που ονομάζονται Nio.

Αρκετά μέτρα πιο κάτω βρισκόμαστε στην δεύτερη και τελευταία πύλη του ναού την πύλη Chumon η οποία οδηγεί στον εσωτερικό προαύλιο χώρο του ναού.

Έχοντας πλέον μπει στον εσωτερικό προαύλιο χώρο του Todaiji το βλέμμα μας τραβά το πραγματικά γιγαντιαίο κεντρικό κτίριο Daibutsuden που χρονολογείται απο τον 8ο αιωνα και που πολλοί θεωρούν παρόλο τις μεταγενέστερες ανακατασκευές που έγιναν λόγω ζημιών με την πάροδο του χρόνου, ως τον μεγαλύτερο ξύλινο ναό στον κόσμο.

Το σημαντικότερο άγαλμα μέσα στον ναό είναι το αρχαίο τουλάχιστον 1200 ετών μπρούτζινο άγαλμα που αναπαριστά τον Βούδα.

Ένα γιγαντιαίων διαστάσεων άγαλμα με ύψος τα 15 μέτρα και βάρος τους 500 τόνους απεικονίζει την μορφή του Βούδα του φωτός Vairocana ενός απο τους σημαντικότερους βούδες που ήρθαν στον κόσμο μετά τον πρωτο βούδα Siddhartha Gautama.

Κοντά στο άγαλμα του Βούδα συναντάμε τα πελώρια αγάλματα των τρομερών βουδιστικών θεοτήτων  Komokuten και Bishamonten οι οποιοι κατα τον βουδισμό είναι οι ουράνιοι βασιλείς που προστατεύουν τον βούδα και τον κόσμο.

Μέσα στον ναό συναντάμε το Ρουθούνι του Βούδα ένα περίεργο αξιοθέατο που αποτελεί μια ξύλινη κολώνα με ένα κενό στην βάση της απο όπου οι επισκέπτες προσπαθούν να περάσουν και εαν τα καταφέρουν λέγεται πως θα μπορέσουν να φτάσουν στην φώτιση.

Αφήνουμε τον ναό Todaiji και πάμε να δούμε έναν ακόμα ναό ο οποίος όμως είναι αρκετά διαφορετικός.

Για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε όμως θα χρειαστεί να διασχίσουμε μια διαδρομή περίπου ενός χιλιομέτρου μέσα στο δάσος.

Κατά την διαδρομή συναντάμε δεκάδες πέτρινα φανάρια διαφόρων σχημάτων και μεγεθών τα οποία ονομάζονται Toro και που σύμφωνα με τον σιντοϊσμό έχουν τον ρόλο να καθοδηγούν τους πιστούς φωτίζοντας το μονοπάτι που θα τους σώσει απο το σκοτάδι και θα τους οδηγησει στην είσοδο του ναού.

Κάθε ένα απο αυτά τα φανάρια αποτελεί και μια δωρεά την οποία έχει κάνει κάποιος για να δείξει την έμπρακτη ευγνωμοσύνη του προς τον ναο με το όνομα του να είναι γραμμένο σε ένα χαρτί πάνω στο φανάρι.

Αν και αρκετά σιντοϊστικά ιερά ανα την ιαπωνία έχουν πέτρινα φανάρια ο ναός που θα δούμε σε πολύ λίγο είναι ίσως ο μοναδικός ο οποίος έχει 3000 τέτοια φανάρια.

Καθώς το μονοπάτι με τα πέτρινα φανάρια αρχίζει να φτάνει στο τέλος του την εμφάνιση της κάνει η χαρακτηριστική κοκκίνη πύλη Torii που υποδεικνύει την είσοδο στο σιντοϊστικό ιερό Kasuga Taisha.

Πρόκειται για έναν αρχαίο εκατοντάδων ετών ναό ο οποίος χρονολογείται στον 8ο αιώνα και είναι αφιερωμένος σε 4 σιντοιστικές θεότητες που μαζί ονομάζονται Kasuga Daimyōjin.

Ωστόσο τα κτίρια του δεν είναι τόσο παλιά καθώς ανακασκευαζόντουσαν κάθε περίπου 20 χρόνια έως και το τέλος του 19ου αιώνα στα πλαίσια μια σιντοϊστικής παράδοσης που ονομάζεται shikinen zōtai.

Η παράδοση αυτή πιστεύει πως τα αντικείμενα προκειμένου να διατηρήσουν την θεικότητα τους και να προχωρήσουν προς την αιωνιότητα είναι απαραίτητο να ανακασκευαστούν καθώς σημασία δεν έχει η υλική υπόσταση αλλά ο συμβολισμός τους.

Ως ένα απο τα παλαιότερα σιντοϊστικά ιερά στην Ιαπωνία ο ναός έχει φτιαχτεί σε ένα ξεχωριστό αρχιτεκτονικό στυλ που για όποιον γνωρίζει διαφέρει κατά πολύ απο τους υπόλοιπους ναούς και γιαυτό τον λόγο φέρει το όνομα του ναού και λέγεται Kasuga-zukuri.

Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν δεκάδες μπρούτζινα φανάρια τα οποία είναι κρεμασμένα με τέτοιο τρόπο για να δημιουργούν ένα ιδιαίτερο μονοπάτι.

Σε ένα απο τα κτίρια υπάρχει ένα δωμάτιο με πολύ χαμηλό φωτισμό όπου αρκετά απο αυτά τα φανάρια είναι φωτισμένα προκειμένου να δώσουν μια εικόνα στους επισκέπτες για το πως μοιάζουν κατά 2 φορές τον χρόνο τον Φεβρουάριο και τον Αύγουστο όταν και τα ανάβουν στα πλαίσια τον γιορτών Setsubun Mantoro και Chugen Mantoro αντίστοιχα.

Μετά την επίσκεψη μας στον ναό Kasuga Taisha και έχοντας περπατήσει αρκετά επιστρέφουμε προς το κέντρο της πόλης για να κάνουμε ένα διάλειμμα.

Ένα καλό μέρος για φαγητό είναι ο μικρός εμπορικός δρόμος Higashimuki  κοντά στον σταθμό του τρένου.

Ένα νέο πιάτο που θα δοκιμάσουμε λέγεται Oyakodon το οποίο μπορεί να μην είναι τοπικό πιάτο της Nara ωστόσο ειναι αρκετά νόστιμο.

Πρόκειται για ένα πιάτο με βάση το ρύζι και στην κορυφή έχει ομελέτα απο αυγό μαζί με στήθος κοτόπουλου.

Εάν κάποιος θέλει φυσικά να δοκιμάσει και κάποια τοπικά πιάτα τότε οι δημοφιλέστερες επιλογές είναι το Kakinohazushi (σούσι τυλιγμένο σε φύλλο λωτού) καθώς και η σούπα με ρύζι Chagayu που φτιάχτεται με τσάι αντί για νερό.

Μετά το φαγητό αφήνουμε την Νάρα και με το τρένο επιστρέφουμε στην Οσάκα.

Φτάνοντας στην Οσάκα πάμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση και όσοι θέλουν αργότερα ακολουθούν το βράδυ για να πάμε όλοι μαζί για φαγητό και ποτό σε μια άλλη γνωστή περιοχή της πόλης.

Απόψε ήρθαμε σε μια άλλη περιοχή της Οσάκα που ονομάζεται Shinsekai και είναι γνωστή για την νυχτερινή ζωή που προσφέρει.

Η περιοχη αυτή δημιουργήθηκε το 1912 με το νότιο τμήμα της στα πρότυπα της πόλης της Νέας Υόρκης και το βόρειο τμήμα στα πρότυπα της πόλης του Παρισιου.

Στο κέντρο της περιοχής τοποθετήθηκε ο πελώριος πύργος Tsutenkaku που φτιάχτηκε με πρότυπο τον πύργο του Eiffel.

Αρκετά εστιατόρια και μαγαζιά εδώ έχουν εντυπωσιακές προσόψεις όπως αυτές στην περιοχή Dotonbori που είμασταν χτες.

Στο Shinsekai σε αντίθεση με το κέντρο της πόλης υπάρχουν αρκετά μαγαζιά με σχετικά πιο οικονομικό φαγητό.

Ένα ενδιαφέρον φαγητό που είναι πολύ γνωστό εδώ είναι το Kushikatsu που στην ουσία αποτελεί διάφορα τηγανητά παναρισμένα καλαμάκια με κρέας απο κοτόπουλο και μοσχάρι , θαλασσινά όπως γαρίδα και λαχανικά όπως κολοκύθι και κρεμμύδι.

Μετά το φαγητό όποιος απο εμάς θέλει μπορεί να ανέβει ψηλά στον 100 μέτρων πύργο Tsutenkaku για μια εντυπωσιακή βραδινή θέα της πόλης.

Φεύγουμε απο την περιοχή Shinsekai και επιστρέφουμε στο Dotonbori κοντά στο ξενοδοχείο μας για μια τελευταία βόλτα.

Για όσους έχουν ακόμα κουράγιο για ένα τελευταίο ποτό υπάρχει εκεί κοντά το στενάκι Hozenji Yokocho γεμάτο με αρκετά μικρά μπαρ.

Ακόμα μια μέρα του ταξιδιού μας έφτασε στο τέλος, μια μέρα που είχαμε ξανά την ευκαιρία να κάνουμε και να δούμε τόσα πολλά.

Αν και κουρασμένοι άξιζε τον κόπο και πάμε να κοιμηθούμε για να έχουμε ενέργεια την αυριανή μέρα καθώς θα αφήσουμε την Οσάκα και θα πάμε σε μια νέα πόλη.

Ημέρα 13η

Την σημερινή μέρα αποχαιρετούμε την Οσάκα και πάμε στον σταθμό του τρένου με προορισμό την επόμενη πόλη του ταξιδιού μας.

Θα πάρουμε το γρήγορο τρένο Shinkansen για να κατευθυνθούμε προς τα δυτικά στην περιοχή Chūgoku και σε περίπου 1μιση ώρα θα έχουμε φτάσει σε μια απο τις περιφέρειες της όπου βρίσκεται και η πόλη που θα επισκεπτούμε.

Πρόκειται για την πόλη της Hiroshima γνωστή παγκοσμίως ώς το πρώτο θύμα της καταστροφικής δύναμης της ατομικής βόμβας που έσπειρε τον όλεθρο κατά την περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Απο την πρώτη στιγμή που ο επισκέπτης πατά το πόδι του στην Hiroshima τίποτα δεν τον προϊδεάζει για το που βρίσκεται και για το τι συνέβει εδώ πριν απο 79 χρόνια καθώς η Hiroshima του παρόντος αποτελεί μια συνηθισμένη ιαπωνική επαρχιακή πόλη.

Πρωτού εμφαθύνουμε στα μνημεία που είναι συνδεδεμένα με την τραγική ιστορία της πόλης κάνουμε μια μικρή στάση στον ήρεμο κήπο Shukkeien για να προετοιμαστούμε για όσα θα δούμε στην συνέχεια.

Κοντά στον κήπο βρίσκεται το κάστρο της Χιροσίμα ένα απο τα σύμβολα της πόλης το οποίο αν και καταστράφηκε ολοσχερώς το 1945 ανακατασκευάστηκε το 1958 ως ένα σύμβολο αναγέννησης μετά την καταστροφη.

Το ιστορικά αυθεντικό κάστρο της Χιροσίμα είχε χτιστεί εδώ το 1599 και άνηκε στην ισχυρή οικογένεια σαμουράι Mori η οποία είχε τον έλεγχο της περιοχής και το κάστρο ως βάση της.

Σήμερα το κάστρο στεγάζει μουσείο αφιερωμένο στην ιστορία της Χιροσίμα πριν την πτώση της ατομικής βόμβας και διαθέτει και παρατηρήτηριο που προσφέρει θέα στην πόλη.

Κοντά στο κάστρο βρίσκεται η περιοχή που είναι αφιερωμένη στα γεγονότα που σημάδεψαν μια για πάντα την Hiroshima.

Πρωτού πάμε εκεί θα ανεβούμε στο παρατηρητήριο του πύργου Orizuru για να δούμε απο ψηλά την πόλη.

Σε ένα πάρκο πλάι στο ποτάμι σε πλήρη αντίθεση με τα υπόλοιπα μοντέρνα κτίρια βρίσκεται σε περίοπτη θέση ο τσιμεντένιος σκελετός ενός ερειπομένου κτιρίου το οποίο πολύ σύντομα θα μάθουμε τι συμβολίζει.

Έχοντας δει την πόλη απο ψηλά περπατάμε προς αυτό το ιδιαίτερο κτίριο που είδαμε νωρίτερα για να το παρατηρήσουμε απο πιο κοντά.

Ήταν πρωί της 6ης αυγούστου το 1945 όταν ένα αμερικανικό βομβαδιστικό πετούσε πάνω απο την Χιροσίμα και εκτέλεσε την ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στην ιστορία ενάντια σε άμαχο πληθυσμό.

Μερικά μέτρα μακριά απο αυτό το σημείο βρίσκεται το επίκεντρο της ατομικής βόμβας η οποία δημιούργησε μια καταστροφικη έκρηξη που εξαϋλωσε σε δευτερόλεπτα 70.000 ανθρώπους και ισοπέδωσε το 70% των κτιριών της πόλης με μόνο μερικά όπως το κτίριο του “Θόλου της Ατομικής Βόμβας” να στέκεται όρθιο.

Κατά τους επόμενους μήνες 60.000 ακόμα ανθρώποι απεβίωσαν από τα τραύματα τους ή την υπερβολική έκθεση στην ραδιενέργεια.

Στην απέναντι πλευρά του ποταμού έχει φτιαχτεί το Πάρκο Ειρήνης το οποίο είναι γεμάτο με μνημεία αφιερωμένα σε εκείνους που χάθηκαν.

Εδώ που σήμερα βρίσκεται το πάρκο ειρήνης πριν το 1945 υπήρχε το πολιτικό και εμπορικό κέντρο της Χιροσίμα.

Το κτίριο του Ατομικού Θόλου στέγαζε τότε την Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα λειτουργώντας ως εκθεσιακός χώρος των βιομηχανικών προϊόντων της περιοχής.

Το κτίριο παραμένει στη κατάσταση που βρέθηκε αμέσως μετά την έκρηξη, προκειμένου να θυμίζει τις συνέπειες της πυρηνικής καταστροφής, και να αποτελεί σύμβολο ελπίδας για την ειρήνη στον κόσμο και την εξάλειψη των πυρηνικών όπλων.

Παρόλο τις αντιρρήσεις μερικών χωρών αναγνωρίστηκε το 1996 ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.

Ανάμεσα στα μνημεία του πάρκου ξεχωρίζει Καμπάνα της Ειρήνης η οποία δωρήθηκε από την Ελληνική Πρεσβεία η οποία επέλεξε να αναγράφεται πάνω της η φράση  “Γνώθι Σαυτόν” ένα απο τα αρχαία ρητά του Σωκράτη.

Οι επισκέπτες χτυπούν την καμπάνα η οποία βγάζει έναν δυνατό ήχο που ακούγεται συχνά μέσα στο πάρκο.

Στο σημείο της κρούσης βρίσκεται το σύμβολο τη πυρηνικής ενέργειας που χτυπιέται ως μια έκκληση για καταστροφή όλων των πυρηνικών όπλων και επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης.

Πιο πέρα βρίσκεται ο Τύμβος της Ατομικής Βόμβας ο οποίος περιέχει τις στάχτες των περίπου 70 χιλιάδων θυμάτων που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ.

Ακόμα ένα μνημείο “γροθιά στο στομάχι” είναι το Μνημείο Ειρήνης των Παιδιών αφιερωμένο στη μνήμη των παιδιών που χάθηκαν εξαιτίας του βομβαρδισμού.

Στην κορυφή του μνημείου βρίσκεται το άγαλμα ενός κοριτσίου που κρατά στα χέρια της ένα Origami(είναι η καλλιτεχνία του διπλώματος του χαρτιού χωρίς να το κόψεις) με την μορφή ενός γερανού(πτηνό).

Το γλυπτό βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Sasaki Sadako μιας νεαρής κοπέλας που παρόλο που γλύτωσε την έκρηξη της ατομικής βόμβας έφυγε απο την ζωή λίγα χρόνια μετά λόγο της ραδιενέργειας στην οποία εκτέθηκε.

Η Sadako δεν έχανε την ελπίδα και πίστευε πως εάν κατάφερνε να φτιάξει 1000 γερανούς Origami θα θεραπευόταν.

Μέχρι και σήμερα άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο φτιάχνουν τέτοιους χάρτινους γερανούς στην μνήμη της αλλά και στην μνήμη όλων των παιδιών που έφυγαν και τους στέλνουν στη Χιροσίμα όπου τοποθετούνται κοντά στο άγαλμα με την ελπίδα για ειρήνη.

Συνεχίζουμε προς το τελευταίο σημαντικό μνημείο του πάρκου πρωτού επισκεπτούμε το Μουσείο Ειρήνης.

Ένα τσιμεντένιο μνημείο σε σχήμα αψίδας στεγάζει ένα κενοτάφιο με τα ονόματα όλων των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν από τη βόμβα και είναι πολλοί οι επισκέπτες που έρχονται εδώ για να αποδόσουν φόρο τιμής στα θύματα κανοντας μια υπόκλιση ως ένδειξη σεβασμού και αφήνοντας μερικά λουλούδια.

Με φόντο την άσβεστη Φλόγα της Ειρήνης και τον Ατομικό Θόλο, στην πέτρινη πλάκα του κενοταφίου είναι σκαλισμένα μερικά λόγια που αποτελούν τον επικήδειο λόγο προς όλους αυτούς που χάθηκαν σε αυτή την τραγωδία.

“Αναπαυθείτε εν Ειρήνη, γιατί το λάθος αυτό δεν θα επαναληφθεί“

Λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται το Μουσείο Ειρήνης του οποιού το κατώφλι θα διαβούμε σε πολύ λίγο γνωρίζοντας μέσα μας ότι όταν θα βγούμε απο εκεί μέσα δεν θα είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι.

Ήταν 8 και τέταρτο το πρωί της 6ης Αυγουστού του 1945 , μια συνηθισμένη καλοκαιρινη μέρα είχε ξημερώσει και οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους τα παιδια στο σχολείο και η ζωή κυλούσε όπως συνήθως.

Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστει όλα όσα θα ακολουθούσαν στα επόμενα δραματικά λεπτά όταν και η ατομική βόμβα θα λήστευε χιλιάδες ψυχές μέσα σε λίγα δεπτερόλεπτα.

Η Χιροσίμα μια μεγάλη πόλη τουλάχιστον 360 χιλιάδων κατοίκων στην επαρχία της Ιαπωνίας δεν είχε να ζηλέψει κάτι απο τις άλλες πόλεις στην χώρα.

Μια πόλη ανεπτυγμένη που μέσα σε δευτερόλεπτα μεταμορφώθησε σε συντρίμμια στην χειρότερη τραγωδία που είδε ποτέ η ανθρωπότητα.

Τα λόγια λίγα και τα εκθέματα πολλά καθώς η σιώπη γεμίζει τον χώρο του μουσείου και οι επισκέπτες κοιτούν με ανάμεικτα συναισθήματα όσα βρίσκονται μπροστά τους.

Σκληρές εικόνες γεννούν φόβο, θυμό,θλίψη και απόγνωση καθώς οι επισκέπτες αρχίζουν και προσπαθούν να κατανοήσουν μέσα απο τα εκθέματα αυτά ένα μικρό κομμάτι όσον έγιναν εδώ πριν 79 χρόνια σε μια Χιροσίμα “Κολαση επι της Γης” .

Έχοντας κάτσει αρκετή ώρα στο μουσείο ο ήλιος έδυσε και βγαίνουμε έξω για να πάρουμε λίγο καθαρό αερά και να προσπαθήσουμε να χωνέψουμε όλα όσα είδαμε.

Εκεί κοντά στον εμπορικό δρόμο Hondori βρίσκονται δεκάδες μαγαζιά και εστιατόρια και παρόλο που έχουμε χάσει την όρεξη μας μετά την επίσκεψη στο μουσείο πάμε να ξεχαστούμε κάπως δοκιμάζοντας κάτι τοπικό.

Εδώ βρίσκεται ένα μέρος που ονομάζεται Okonomimura όπου συγκεντρώνονται πολλά μαγαζια που ειδικεύονται στην παρασκευή ενός γνωστού τοπικού πιάτου.

Τα πιάτο αυτό λέγεται Okonomiyaki και είναι όμως αρκετά διαφορετικό απο αυτό που φτιάχνουν στην Οσάκα και που δοκιμάσαμε τις προηγούμενες μέρες.

Το Okonomiyaki της Χιροσίμα είναι διαφορετικό καθώς χρησιμοποιεί ως βάση του νουντλς που λέγονται Yakisoba και όχι μίγμα αλευριού που χρησιμοποιείται στην Οσάκα.

Μετά το φαγητό κάνουμε μια μικρή βόλτα πλάι στο ποτάμι.

Το κενοτάφιο βρίσκεται ακόμα εδώ όπως εξάλλου συμβαίνει τα τελευταία 72 χρόνια και θα βρίσκεται εδώ ακόμα και όταν εμείς θα έχουμε φύγεί πιστό στον σκοπό του.

Βλέποντας το χλωμό φως απο τους προβολείς να φωτίζουν τον Ατομικό Θόλο μας γεμίζει ένα αίσθημα λύπης καθώς σιγά σιγά συνειδητοποιούμε τι συνέβει εδώ αλλά και μας διακατέχει ευγνωμοσύνη καθώς καταφέραμε να έρθουμε εδώ απο την άλλη άκρη του κόσμου και να ζήσουμε αυτή την εμπειρία.

Τέλος φεύγουμε με μια μικρή ελπίδα πως ποτέ ξανά δεν θα χρειαστεί ο κόσμος να δει μια τέτοια τραγωδία.

Έχοντας βιώσει μια εμπειρία μάθημα ζωής που θα θυμόμαστε για πάντα επιστρέφουμε μετά απο μια κουραστική μέρα τόσο σωματικά αλλά και ψυχικά στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση.

Ημέρα 14η

Έπειτα απο την χτεσινή μέρα όπου αποκομήσαμε ένα πολύτιμο μάθημα ζωής ήρθε η ώρα σήμερα να αποχαιρετήσουμε την Hiroshima και να επιστρέψουμε στο Tokyo.

Ωστόσο το τρένο μας φεύγει κατά το απόγευμα κάτι που μας δίνει την ευκαιρία να δούμε και κάτι ακόμα.

Θα πάρουμε ένα απο τα τοπικά τρένα της περιοχής και θα κατευθυνθούμε στα νοτιοδυτικά της Hiroshima όπου βρίσκεται ένα ξεχωριστό μέρος.

Φτάνουμε στην γειτονική πόλη Hatsukaichi και κατευθυνόμαστε προς το λιμάνι απο όπου θα πάρουμε καράβι για να περάσουμε απέναντι.

Προορισμός μας το νησί Itsukushima στο οποίο θα φτάσουμε σε περίπου 15 λεπτά διασχίζοντας την θάλασσα.

Το νησί Itsukushima ονομάζεται επίσης και Miyajima που σημαίνει στα ιαπωνικά Νησί των Ναών ή Νησί των Θεών λόγω ένος πολύ σημαντικού σιντοϊστικού ιερού που βρίσκεται στο νησί.

Έχοντας αποβιαβστεί στο νησί ξεκινάμε να περπατάμε πλάι στην θάλασσα για να πάμε να δούμε το σημαντικότερο αξιοθέατο του νησιού.

Μερικά λεπτά περπάτημα αργότερα διακρίνουμε στο βάθος μια κόκκινη σιντοϊστική πύλη Torii η οποία μοιάζει θα να αιωρείται πάνω στην θάλασσα.

Πρόκειται για την πελώρια πύλη του σιντοϊστικού ιερού Itsukushima-Jinja που θα επισκεπτούμε αργότερα.

Το νησί βρέχεται απο την θάλασσα Seto όπου παρατηρείται το φαινόμενο της παλίρροιας με αποτέλεσμα η πύλη αυτή να βρίσκεται το πρωί στην παραλία και μερικές ώρες μετά καθώς η στάθμη ανεβαίνει να είναι βυθισμένη στο νερό δημιουργώντας την οφθαλμαπάτη ότι αιωρείται πάνω στο νερό.

Όσοι τυχεροί επισκέπτες έρθουν την κατάλληλη εποχή και ώρα έχουν την δυνατότητα να πάνε πάρα πολύ κοντά στην περίπου 150 ετών και 17 μέτρων πελώρια πύλη φτιαγμένη απο ανθεκτικό στην φθορά ξύλο καμφοράς .

Η θέα της πύλης Itsukushima αποτελεί ένα απο τα σύμβολα της Ιαπωνίας γνωστό σε όλο τον κόσμο καθώς και ανήκει στο Nihon Sankei δηλαδή στις 3 ομορφότερες θέες σε ολόκληρη την Ιαπωνία.

Κοντά στην πύλη βρίσκεται το αρχαίο εκατοντάδων ετών σιντοϊστικο ιερό Itsukushima-Jinja.

Σύμφωνα με την θρησκεία του σιντοϊσμού ολόκληρο το νησί της Miyajima αποτελεί θεότητα με αποτέλεσμα να μην επιτρεπόταν να χτιστεί κάποιος ναός στα ενδότερα του νησιού και για αυτόν τον λόγο χτίστηκε πλάι στην θάλασσα.

Μια εντυπωσιακή λεπτομέρεια είναι πως ο ναός είναι χτισμένος πάνω σε μια πλατφόρμα και δεν ακουμπάει καθόλου το έδαφος έτσι ώστε οι θνητοί να μην το μολύνουν πατώντας το με τα πόδια τους.

Ο ναός είναι αφιερωμένος σε 3 θεότητες που ονομάζονται Sanjoshin και είναι οι κόρες του θεού της θάλασσας Susanoo.

Για να διατηρηθεί η αγνότητα του νησιού και να μην μολυνθεί απο την παρουσία τον ανθρώπων υπάρχει απο το 1878 έως και σήμερα σε ισχύ ένας νόμος ο οποίος απογορεύει τόσο της γεννήσεις αλλά και της ταφές στο έδαφος του νησιού.

Όσες γυναίκες είναι έγκυες και περιμένουν να γεννήσουν σύντομα αλλά και όσοι ανθρώποι είτε είναι αρρωστοι ή ηλικιωμένοι και ενδέχεται να αποβιώσουν σύντομα καλούνται να εγκαταλείψουν το νησί.

Μετά την επισκεψη μας στον ναό έχουμε αρκετό χρόνο ακόμα για βόλτα για φαγητό και ψώνια στην αγορά του χωριού της Miyajima.

Πέρα απο όσα μπορούμε να κάνουμε στο χωριό υπάρχει και για όσους θέλουν η δυνατότητα να πάμε σε ένα πάρκο εκεί κοντά για βόλτα.

Το πάρκο Momijidani είναι γνωστό για τα φθινοπωρινά του φύλλα αλλά και για τα ελάφια που κυκλοφορούν ελεύθερα και συναντάμε κατά την διαδρομή.

Αρκετά μέτρα πιο πάνω βρίσκεται ένας σταθμός τελεφερίκ απο όπου όσοι θέλουν μπορούν να ανέβουν έως ένα σημείο του βουνού Misen.

Η διαδρομή διαρκεί 15 λεπτά και παρόλο που δεν φτάνουμε στην κορυφή του βουνού μας ανεβάζει αρκετά ψηλά.

Ψηλά στα 433 μέτρα στην κορυφή του παρατηρηρίου Shishiwa έχουμε μια καταπληκτική θέα του Κόλπου της Χιροσίμα που αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης θάλασσας Seto.

Έχοντας απολαύσει μια πραγματικά εντυπωσιακή θέα επιστρέφουμε στο χωριό και στην τοπική αγορά για ψώνια καφέ και φαγητό.

Σε αυτήν την αγορά υπάρχουν πολλά μαγαζιά που πουλάνε σουβενίρ όπως η σπάτουλα Shamoji ένα απο τα σύμβολα του νησιού.

Για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την τοπική κουζίνα υπάρχουν αρκετές ενδιαφέρουσες επιλογές όπως το τηγανητό χέλι Unago που τρώγεται σε καλαμάκι και είναι πεντανόστιμο καθώς και το γλυκάκι Momiji-manju που έχει σχήμα φύλλου και είναι γεμιστό με διάφορες γεύσεις.

Καθώς πλησιάζει το απόγευμα κατευθυνόμαστε προς το λιμάνι του νησιού για να πάρουμε το καραβάκι για την απέναντι πλευρά.

Αποχαιρετούμε λοιπόν το μαγευτικό νησί των θεών που μας χάρισε μια ακόμα ιδιαίτερη εμπειρία σε αυτό το πολυήμερο ταξίδι μας στην Ιαπωνία.

Έχοντας περάσει την απέναντι πλευρά παίρνουμε τράμ για να πάμε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Χιροσίμα και έπειτα το γρήγορο Shinkansen με προορισμό μας το Τόκυο.

Μερικές ώρες αργότερα και αφου διανύσαμε περίπου 800 χιλιόμετρα σε πολύ λίγο χρόνο και καθώς ο ήλιος δύει πλησιάζουμε προς τον τελικό μας προορισμό.

Έχει βραδιάσει πλέον και φτάσαμε στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Τόκυο έτοιμοι να κατευθυνθούμε προς το ξενοδοχείο μας προκειμένου να τακτοποιηθούμε και να ξεκουραστούμε μετά απο μια γεμάτη μέρα.

Αυτή την φορά στο Τόκυο επιλέξαμε για διαμονή μας την περιοχή της Asakusa την οποία είδαμε τις πρώτες μέρες του ταξιδού μας και η οποία προσφέρει πάρα πολλές επιλογές για βόλτα φαγητό και ψώνια ότι πρέπει δηλαδή για την αυριανή ελεύθερη μέρα που θα έχουμε στην πόλη!

Ημέρα 15(Ελεύθερη Μέρα)

Σήμερα η μέρα είναι ελεύθερη έτσι ώστε ο καθένας να την περάσει όπως επιθυμεί ωστόσο εννοείται πως υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε στην πόλη!

Όσοι θέλουν ακολουθούν και πάμε να δούμε ένα κομμάτι της πόλης το οποίο δεν είδαμε τις προηγούμενες μέρες που είμασταν στο Τόκυο. Συγκεκριμένα θα πάμε στο τεχνητό νησί Odaiba το οποίο βρίσκεται στον Κόλπο του Τόκυο.

Για να πάμε προς τα εκεί θα χρησιμοποιήσουμε ένα ιδιαίτερο μέσο μεταφοράς το Yurikamome, ένα αυτόματο υπέργειο τρένο χωρίς οδηγό το οποίο διασχίσει ένα κομμάτι της πόλης περνώντας ανάμεσα απο τους πελώριους ουρανοξύστες για να καταλήξει στο νησί Odaiba προσφέροντας συνάμα εντυπωσιακή θέα κατά την διαδρομή.

Ένα ενδιαφέρον κτίριο στο νησί Odaiba είναι το κτΊριο που στεγάζει τα κεντρικά γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού Fuji Television ενός απο τους πιο γνωστούς και σημαντικούς τηλεοπτικούς σταθμούς στην χώρα.

Την προσοχή μας τραβά μια σφαιρική μεταλλική μπάλα στην κορυφή του κτιρίου η οποία αποτελεί το παρατηρτήριο Hachitama και το οποίο φυσικά θα επισκεπτούμε .

Απο εδώ ψηλά έχουμε μια ιδιαίτερη και διαφορετική θέα καθώς αντικρίζουμε τους πελώριους ουρανοξύστες της πόλης πίσω απο τα νερά του ποταμού Sumida, με την γραφική γεφυρα Rainbow Bridge που το βράδυ φωτίζεται με τα χρώματα του ουρανιου τόξου να ενώνει το νησι Odaiba με την υπόλοιπη πόλη.

Φεύγουμε απο το παρατηρητήριο για να κάνουμε μια μικρή βόλτα και σύντομα μας περιμένει μια απρόσμενη έκπληξη.

Πρόκειται για ένα άγαλμα αντίγραφο του αγάλματος της Ελευθερίας το οποίο βρίσκεται στην Νεα Υορκη των ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο άγαλμά είναι 7 φορές μικρότερο σε μέγεθός και υπάρχουν στην Ιαπωνία 4 τέτοια αγάλματα με αυτό εδώ να είναι το πιο δημοφιλές.Τοποθετήθηκε εδώ το 1999 ως σύμβολο των καλών σχέσεων της Γαλλίας τις οποίες διατηρούν μέχρι και σήμερα!

Το νησί Odaiba δημιουργήθηκε την δεκαετία το 1850 ως κομμάτι μιας συσταδας οχυρών που βρισκόντουσαν στον κόλπο του Τόκυο με σκοπό την άμυνα της πόλης απο θαλάσσιες επιθέσεις. Σήμερα πολλοί επιλέγουν να έρθουν εδώ για να ξεφύγουν λίγο απο την βαβούρα και τον πολύ κόσμο της πόλης περπατώντας πλάι στα νερά του ποταμού.

Έπειτα απο μια εντυπωσιακή θέα της πόλης απο ψηλά και την ήρεμη βόλτα αφήνουμε το νησί Odaiba και επιστρέφουμε στο κέντρο και συγκεκριμένα πάμε στην περιοχή Shiodome.

Μια περιοχή που χαρακτηρίζεται απο την μοντέρνα αρχιτεκτονικη της καθώς είναι σχετικά καινούργια και απαρτίζεται απο δεκάδες πλεώριους εντυπωσιακούς ουρανοξύστες όπως αυτόν του Caretta Shiodome o οποίος έχει στον 46ο και 47ο όροφο του αρκετά ακριβά εστιατόρια αλλά και ενα μικρό παρατηρητήριο που προσφέρει μια δωρεάν θέα στον ποταμό Sumida και τον Κόλπο του Τόκυο.

Εκτός όμως απο τον κόλπό του Τόκυο διακρίνουμε και ένα γραφικό καταπράσινο κήπο να απλώνεται μπροστά μας.

Πρόκειται για τον κήπο Hamarikyu έναν απο τους πνεύμονες πρασίνου της πόλης.

Ο κήπος είναι περιτριγυρισμένος απο νερό καθώς όταν είχε φτιαχτεί τον 17ο αιώνα αποτελούσε ιδιωτικό χώρο που χρησιμοποιούνταν για κυνήγι και άνηκε στην οικογένεια Tokugawa που κυβερνούσε την Ιαπωνία.

Στο πέρασμα του χρόνο χρησιμοποιήθηκε ως παλάτι απο την αυτοκρατορική ιαπωνική οικογένεια η οποία υποδεχόταν εδώ ξένους διπλωμάτες και ηγέτες.

Μετά τις καταστροφές του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, άνοιξε το 1946 ως κήπος για το κοινό και είναι έως και σήμερα επισκέψιμος με ένα μικρό αντίτιμο εισόδου.

Ένας πραγματικά όμορφος κήπος με αρκετά μονοπάτια τα οποία καταλήγουν σε μια λίμνη στην οποία υπάρχουν μερικά τεϊοποτεία στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει και να πιεί ενα τσάι απολαμβάνοντας το μέρος.

Πολύ χαρακτηρίζουν τον κήπο αυτό ως μια όαση χαλάρωσης και δροσιάς μέσα στην τσιμεντένια μεγαλούπολη του Τόκυο.

Δεν έχουν άδικο καθώς μερικές ώρες στον κήπο αυτό αποτελούν μια βολική και αναγκαία απόδραση έπειτα απο μέρες περπατήματος στην χαοτική πόλη.

Έχοντας περάσει αρκετή ώρα κάνοντας την βόλτα μας στον ομορφο και ήσυχο κήπο Hamarikyu ήρθε η ώρα να φύγουμε.

Κατά το μεσημέρι προς το απόγευμα επιστρέφουμε στην περιοχή της Asakusa και αφότου φάμε κάτι ετοιμαζόμαστε για μια ακόμα ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Αφότου διασχίσουμε τον ποταμό Sumida και περάσουμε στην απένατι πλευρά είμαστε έτοιμοι να θαυμάσουμε την μεγαλύτερη πόλη του κόσμου απο ψηλά.

Για να γίνει αυτό ανεβαίνουμε στον 634 μέτρων πελώριο πύργο ραδιοτηλεόρασης Tokyo Skytree που σαν μια λευκή λεπτή βελόνα ορθώνεται εντυπωσιακά στον ουρανό ως το υψηλότερο κτίριο της Ιαπωνίας.

Απο το ψηλότερο παρατηρητήριο στα 450 μέτρα ψηλά αντικρίζουμε με δέος την αχανή Ιαπωνική πρωτεύουσα σε όλο της το μεγαλείο.

Έχοντας έρθει λίγη ώρα πριν απο το ηλιοβασίλεμα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε την πόλη τόσο με το φώς της ημέρας ,κατά την δύση του ήλιου αλλά και καθώς η πόλη βυθίζεται στο σκοτάδι με τα χιλιάδες φωτα των κτιρίων να της δίνουν μια άλλη διαφορετική οψη.

Μια πόλη που μας πρόσφερε τις πρώτες εμπειρίες μας στην Ιαπωνία χαρίζοντας μας πολύτιμη γνώση για αρκετές απο τις πολλές ενδιαφέρουσες πτυχές αυτής της μοναδικής χώρας.

Αφήνουμε το εντυπωσιακό Skytree και μιάς και είναι η τελευταία μας βραδιά στην Ιαπωνία όσοι έχουν κουράγιο ακολουθούν για μια βόλτα στην περιοχή της Asakusa.

Οι ορδές των επισκεπτών της ημέρας έχουν φύγει και τα περισσότερα μαγαζιά στον δρόμο Nakamise είναι κλειστά κάτι που μας δίνει την δυνατότητα να κάνουμε μια ήσυχη νυχτερινή βόλτα.

Όσο για τον ναό Senso-ji μας χαρίζει ένα όμορφο θέαμα καθώς τον βλέπουμε φωτισμένο το βράδυ πλάι στην πενταόροφη παγόδα του που λάμπει με το χαρακτηριστικό κόκκινο της χρώμα.

Αφότου θαυμάσαμε τον ναό Senso-ji φωτισμένο πάμε για φαγητό και ένα τελευταίο ποτό.

Ήρθαμε σε έναν δρόμο που λέγεται Hoppy Dori όπου και θα φάμε παρέα σε ένα απο τα μαγαζιά που βρίσκονται εδώ.

Ωστόσο θα πάμε σε ένα μαγαζί για να φάμε με έναν ιδιαίτερο και διασκεδαστικό τρόπο.

Το εστιατόριο αυτό ειδικεύεται στο ιαπωνικό μπάρμπεκιου το οποίο ονομάζεται Yakiniku.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι πως καλούμαστε να ψήσουμε το φαγητό μας καθώς μας φέρνουν ωμές μικρές φέτες κρέατος που μπορεί να είναι μοσχάρι κοτόπουλο κτλ.

Τοποθετούμε λοιπόν το κρεάς πάνω στην σχάρα και μόλις το ψήσουμε το βουτάμε σε μια ειδική σως και έπειτα το τρώμε.

Χορτάτοι και καθώς η βραδιά φτάνει στο τέλος της επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.

Καθώς καθόμαστε στην ταράτσα του ξενοδοχείου μας και αγναντεύουμε το πελώριο φωτισμένο Skytree στο οποίο βρισκόμασταν νωρίτερα , συνειδητοποιούμε πως αύριο είναι η μέρα της επιστροφής και μας έρχονται στο μυαλό όλα όσα κάναμε και είδαμε αυτές τις ημέρες στην Ιαπωνία και νιώθουμε απέραντη ευγνωμοσύνη για αυτό το ταξίδι ζωής.

Ημέρα 16η + 17η

Σήμερα είναι η μέρα όπου θα αφήσουμε την Ιαπωνία μετά απο περίπου 16 μέρες και θα πετάξουμε για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα.

Ωστόσο η πτήση μας πετάει το βράδυ κάτι που μας δίνει την δυνατότητα για μια τελευταία βόλτα στην περιοχή της Asakusa για να ψωνίσουμε δώρα για τους δικούς μας.

Και φυσικά δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για ψώνια απο τον δρόμο Nakamise Dori όπου θα βρούμε πάρα πολλά σουβενιρ.

Δύο δραστηριότητες με ενδιαφέρον που αξίζει να κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο που έχουμε είναι είτε να νοικιάσουμε Kimono είτε να κανουμε βόλτα με μια χειράμαξα  Jinrikisha!!

Κάνουμε μια τελευταία βόλτα πρωτού πάμε προς το ξενοδοχείο να πάρουμε τα πράγματα μας για να πάρουμε το τρένο για το αεροδρόμιο.

Καθώς απομακρυνόμαστε απο την πόλη ο ήλιος αρχίζει να δύει και λίγο αργότερα θα βρισκόμαστε σε μια απο τις πύλες αναχώρησης περιμένοντας την σειρά μας να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο.

Καθώς αποχαιρετούμε την Ιαπωνία κοιτάμε απο το παράθυρο τους τίτλους τέλους ενός μοναδικού ταξιδιού ζωής που αυτές τις 17 μέρες μας χάρισε εικόνες και εμπειρίες που μας έκαναν πλούσιους και που θα θυμόμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας.

Αντίο λοιπόν στην καταπληκτική Γη του Ανατέλλοντος Ηλίου…την μαγική Ιαπωνία.

Εάν σε ενδιαφέρει να ακολουθήσεις στο ταξίδι μας δήλωσε συμμετοχή συμπληρώνοντας την παρακάτω φόρμα και θα επικοινωνήσουμε σύντομα μαζί σου!!

*Ότι πληροφορίες παρέχετε, θα διατηρηθούν και θα χρησιμοποιηθούν σύμφωνα με την ισχύουσα Πολιτική Διαχείρισης και Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Θα χαρούμε πολύ να  συνταξιδέψουμε με  όλους εσάς και να κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι ζωής πραγματικότητα!!